۱۳۹۰ اردیبهشت ۲۹, پنجشنبه

بخشی از سخنرانی پرزیدنت اوباما درباره خاورمیانه


بخشی از سخنرانی پرزیدنت اوباما در تشریح سیاست آمریکا در خاورمیانه و شمال آفریقا:

«سوریه تاکنون راهی را که ایران، متحد آن، برگزیده دنبال کرده است و از تهران برای روش های سرکوب گرانه کمک گرفته است. و این مسئله دورویی دولت ایران را نشان می دهد؛ دولتی که از حقوق تظاهرکنندگان در خارج دفاع، ولی مردم خود را سرکوب می کند. بیاد داشته باشیم که نخستین تظاهرات مسالمت آمیز در منطقه در خیابان های تهران صورت گرفت، جاییکه دولت وحشیانه با مردان و زنان برخورد کرد و مردم بیگناه را به زندان انداخت. انعکاس شعارهای آنها از روی پشت بام ها هنوز در گوش ما پیچیده است. تصویر زن جوانی که در خیابان جان باخت هنوز در ذهن ما زنده است. و ما همچنان بر شایستگی مردم ایران برای برخورداری از حقوق جهانی شان، و دولتی که خواسته های آنها را خاموش نکند، اصرار می ورزیم. حال، مخالفت ما با عدم بردباری و اقدامات خشونت آمیز ایران، و همچنین برنامۀ هسته ای نامشروع این کشور و حمایت آن از ترور به خوبی شناخته شده است. ولی برای موثق بودن آمریکا باید اذعان داشت که برخی اوقات دوستان ما در منطقه همه به درخواست های مردم برای تغییر متداوم واکنشی نشان نداده اند- تغییراتی سازگار با اصولی که من امروز به آنها اشاره کردم. این امر در یمن واقعیت دارد. پرزیدنت صالح باید به تعهدات خود عمل کند و قدرت را انتقال دهد. و این امر امروز در بحرین نیز صحت دارد. بحرین یک شریک دیرین است و ما به حفظ امنیت آن متعهد هستیم. ما می دانیم که ایران سعی داشته از ناآرامی ها در این کشور سوء استفاده کند. و تصدیق می کنیم که دولت بحرین منافع برحقی در حاکمیت قانون دارد. بااینحال، ما هم بطور عمومی و هم خصوصی بر این امر پافشاری کرده ایم که بازداشت های گروهی و اعمال خشونت با حقوق جهانی شهروندان بحرین در تناقض است، و چنین اقداماتی باعث از بین رفتن درخواست ها برای اصلاحات نخواهند شد. تنها راه پیش رو گفتگو بین دولت و گروه های مخالف است؛ و اگر تعدادی از معترضین مسالمت آمیز در زندان حبس باشند، شما نمی توانید یک گفتگوی واقعی داشته باشید.»

افق ، پنجشنبه ۲۹ اردیبهشت ۱۳۹۰ ، ۱۹ مه ۲۰۱۱

۱۳۹۰ اردیبهشت ۲۴, شنبه

۱۰ مهمان مورد علاقه خود را انتخاب کنید

طی چهار ماه گذشته ۸۱ کارشناس و مهمان برجسته فارسی زبان در افق حضور داشته اند. نزدیک به نیمی از این افراد برای نخستین بار در برابر دوربین صدای آمریکا قرار گرفتند. از میان این ۸۱ تن ۱۰ فرد مورد علاقه خود را انتخاب کنید:

سیاست و جامعه شناسی:

عباس میلانی، رسول نفیسی، رامین جهانبگلو، عبدالعلی بازرگان، شاهزاده رضا پهلوی، حسین قاضیان، مهرزاد بروجردی، منصور فرهنگ، ابوالحسن بنی صدر، حسین علیزاده، علی اکبر امیدمهر، مجتبی واحدی، آلن ایر، فاطمه حقیقت جو، هوشنگ امیراحمدی، امین بزرگیان، مراد ویسی، مجید محمدی، علی کشتگر، علیرضا نوریزاده، علی افشاری، محمود مرادخانی، بابک داد، امیرفرشاد ابراهیمی، ایرج ادیب زاده.

اقتصاد و انرژی:

رضا قریشی، ریحانه مظاهری، ژاله وفا، فرخ زندی، بورقان نظامی، حسن منصور، فریدون فشارکی، حمید زنگنه، محمدرضا جهان پرور.

انرژی هسته ای:

علی نیری، نامدار بقایی یزدی، محمد سهیمی، مهران مصطفوی.

نظامی و امنیتی، سپاه و ارتش:

علی آلفونه، مرتضی عشقی پور، حسین آرین.

استراتژیک، خاورمیانه:

جلیل روشندل، محسن میلانی، بابک رحیمی، ژوبین گودرزی، مه یر جاودانفر، ماهان عابدین.

حقوق بشر، دانشجویی، کارگری، اقلیت ها:

سهراب رزاقی، مهرانگیز کار، عبدالکریم لاهیجی، محمد مصطفایی، هادی قائمی، لادن برومند، سعید قاسمی نژاد، مهدی کوهستانی نژاد، روزبه بولهری، عبدالله مهتدی، رحیم رشیدی، فرهاد ثابتان، دیان علایی، عبدالستار دوشوکی، عزیز بلوچ، فریار نیکبخت، فتانه فرید، مصطفی آزمایش، بهروز سرشار، حسن شریعتمداری، فاخته زمانی، عرفان قانعی فرد، نادر انتصار.

دین، مذهب، و فلسفه:

محسن کدیور، آرش نراقی، مهدی جلالی، منصور برجی، مهدی حائری.

مطبوعات و رسانه:

نوشابه امیری، جواد طالعی، فرج سرکوهی، سیامک زند.

هنر و سینما:

سعید زیدآبادی نژاد، رضا صدیق.

۱۳۹۰ اردیبهشت ۲۳, جمعه

مصاحبه اختصاصی با رانالد نیومن، سفیر سابق آمریکا در بحرین

مصاحبه اختصاصی سیامک دهقانپور با رانالد نیومن، سفیر سابق آمریکا در بحرین:

سیامک دهقانپور: آیا سیاست آمریکا در لیبی، شامل کشور های دیگر نظیر بحرین هم خواهد شد؟
رانالد نیومن: نه، من چنین سیاستی را درمورد بحرین پیش بینی نمی کنم. فکر می کنم این وضعیت کاملا فرق می کند. منافع و نیازهای ما در بحرین کاملا متفاوت است و واکنشی که دولت بحرین به مخالفان نشان داده، مثل خشونتی که قذافی در مورد مردم خودش نشان داده، نبوده است. شاید میان لیبی و یمن، به لحاظ عناصر قبیله ای، شباهت های بیشتری در برخی موارد وجود داشته باشد. بحرین دارای عناصر قبیله ای نیست. بحرین دارای شکاف عمیقی میان جوامع شیعه و سنی است. ممکن است در مورد این شکاف اغراق شود، اما واقعیت دارد. در بحرین، شما یک مشکل خیلی پیچیده دارید، کشوری که به آزادی سیاسی نیاز دارد، اما خاندان سلطنتی و پادشاه نیز به حفظ نوعی توازن میان اقشار مختلف نیاز دارند.

سیامک دهقانپور: آیا پادشاه بحرین می تواند از این وضعیت نجات یابد؟
رانالد نیومن: فکر می کنم چند عامل مختلف در بحرین وجود دارد، اول اینکه شما در بحرین جامعه سنی به نسبت بزرگی هم دارید. من نمی دانم جمیعت آنها چقدر است ، می دانید که بحث درباره این مساله یعنی جمعیت بحرینی ها پایانی ندارد و آمار خوبی نیز وجود ندارد. اما شما جامعه سنی قابل ملاحظه ای دارد. هر دو جمعیت شیعه و سنی مردمانی دارند که ملی گرا هستند که خود را شیعه یا سنی تعریف نمی کنند، بلکه خود را به عنوان بحرینی معرفی می کنند. اما در همین حال، افراد بسیار زیادی در هر دو سو هستند که هویت خود را بطور کل با توجه به مسائل فرقه ای معرفی می کنند. بنابر این، فکر می کنم شما صرفا با داشتن نوعی دموکراسیِ «یک فرد یک رای» ثبات نخواهید داشت بلکه به نظرم در را برای بروز درگیری های خیلی بیشتر دیگری باز می کنید.

سیامک دهقانپور: اما آیا با وجود نیروی نظامی در خیابان می توان مذاکره کرد؟
رانالد نیومن: مذاکرات همیشه می تواند انجام شود. می دانید که آمریکا در حالیکه درگیر انقلاب خودش بود، تقریبا به مدت سه سال با بریتانیا مذاکره کرد. این تصور که شما باید برای انجام مذاکره ابتدا یک چیزی را متوقف کنید و بعد مذاکره کنید، هیچ پایه و اساس تاریخی ندارد.

سیامک دهقانپور: آیا شرایط در بحرین رو به وخامت است؟
رانالد نیومن: وضعیت سختی است. ولی فکر می کنم که وضعیت بیشتر پیچیده است. تلاشی از ناحیه دولت وجود دارد تا از میزان معینی زور استفاده شود. اگر سعی در سرکوب نظامی بود، استفاده از زور خیلی بیشتر از این بود. بنابراین من فکر می کنم وضعیت پچیده ای برای چانه زنی وجود دارد، مردمی که در خاورمیانه هستند، می توانند تشخیص دهند وقتی که دولت هم از پیشنهاد مذاکره و هم از فشار برای به مذاکره واداشتن اپوزیسیون استفاده می کند اپوزیسیون کوشش می کند سطح درخواست های خود را برای مذاکره گسترده نگه دارد، ولی این مشکل پیچیده هم وجود دارد که اپوزیسیون در میان خودش تقسیم بندی شده است. آنها برای مذاکره خیلی مشکل دارند و من فکر می کنم دوستان بحرین باید واقعا دو چیز مجزا را به نحو مساوی در خواست کنند. آنها باید از باز شدن فضای سیاسی در بحرین حمایت کنند ولی باید از اپوزیسیون هم بخواهند که وارد گفتگوها شود. اگر قرار است وضعیت این باشد که یک طرف برنده و طرف دیگر بازنده باشد، آن وقت من فکر می کنم خونریزی خیلی بیشتری در بحرین خواهیم داشت. برای اینکه شما دو گروه دارید که هیچکدام حاضر نیست بطور کل بازنده باشد.

سیامک دهقانپور: آیا آمریکا در مورد بحرین سیاستی با معیار دوگانه دارد؟
رانالد نیومن: گمان می کنم می توانید به این مساله این طور نگاه کنید که آمریکا رفتار دوگانه ای دارد. دید خودم به این قضیه کمی متفاوت است. برای من اینطور به نظر می آید که دولت ها، تقریبا همیشه منافع چندگانه ای دارند. من فکر می کنم اینکه بگویید شما باید تنها یک نفع داشته باشید و منافع دیگر را کنار بگذارید، غلط است. آمریکا به دموکراسی علاقمند است و این یک واقعیت است. این کشور خواستار بازتر شدن فضا در بحرین است. منفعت آمریکا همچنین در وجود یک دولت دوست است چرا که در حقیقت ما در بحرین یک پایگاه نظامی دریایی داریم. این منافع از یکدیگر جدا نیست که بشود گفت خب، از یک مورد صرف نظر می کنم تا به دیگر منافع دست یابیم. داشتن تنها یک نفع، تنها راه عدم دو گانگی است. من فکر می کنم در حقیقت ایالات متحده باید هر دو نفع را دنبال کند. آمریکا در ثبات هم نفع دارد. دخالت دیگر قدرت های منطقه وضعیت را خیلی خطرناک خواهد کرد. بنابراین من فکر می کنم ایالات متحده باید یک سیاست دو بخشی داشته باشد. یک بخش که حمایت از دوستان و جستن ثبات است و دیگری که خواهان بازتر شدن فضا و همزمان حرکت به سمت دموکراسی است. من فکر می کنم ما باید این دو کار را انجام دهیم.

سیامک دهقانپور: ایران هم در بحرین دارای منافعی است. آنها سفرای خود را فراخوانده اند. آیا پتانسیلی برای بروز درگیری وجود دارد؟
رانالد نیومن: پتانسیل ایجاد مشکل و مساله از طریق مداخله وجود دارد. اما فکر نمی کنم پتانسیل مستقیمی باشد. اگر منظورتان از درگیری، وقوع جنگ است، من این را خیلی محتمل نمی دانم.

سیامک دهقانپور: جنگ نیابتی چطور؟
رانالد نیومن: ایران علاقه دارد که مسائل را پیچیده تر کند. آنان قطعا خوشحال می شوند اگر ببیند ناوگان پنجم دریایی آمریکا از خلیج فارس خارج شده است چرا که در آن صورت آزاد تر در سیاست های گسترده تر خود عمل می کنند. ایران تا حدودی سیاست های امپراتوری گونه داشته است که کاملا از زمان شاه تا قدرتمند شدن انقلابیون ثابت بوده است. اما من ایران را به عنوان عامل کنترل کننده رویداد ها نمی بینیم، چنین قدرتی ندارد.

سیامک دهقانپور: شما مدتی پیش از انقلاب در ایران، رییس کنسولگری آمریکا در تبریز بودید و طرز فکر سیاستمداران ایرانی را می فهمید. ممکن است این طرز فکر با پیش از انقلاب فرق کرده باشد، اما ممکن است حس تسلط جویی ایران در منطقه هنوز همان باشد. فکر می کنید ایران به سعودی ها، امارات متحده عربی و یا حتی پاکستان اجازه می دهد برای سرکوب شیعیان و پایان دادن ماجرا به بحرین کمک کنند و هیچ کاری نخواهد کرد؟
رانالد نیومن: من فکر می کنم ایران درباره اتفاقاتی که رخ می دهد، داد و فریاد زیاد خواهد کرد، ولی قدرتی در ایران نمی بینیم که بخواهد کاری عملی در این مورد انجام دهد که مثلا از نیروی نظامی آشکار استفاده کند. این اصلا کاری نیست که آنها قدرت انجام آن را داشته باشند. ایران می تواند از نفوذ خود در افرادی که با آنها رابطه دارد استفاده کند. اما، فکر نمی کنم قدرت متوقف کردن چنین چیزی را داشته باشند. من دوست دارم بار دیگر به این نکته اشاره کنم که چنین سرکوب وسیعی، چیزی نیست که دوستان بحرین هم خواهان دیدن آن باشند.

سیامک دهقانپور: اگر در ابعاد وسیعتر به تصویر فعلی منطقه نگاه کنیم، آیا ایران در این غوغای خاورمیانه دستاوردی دارد؟
رانالد نیومن: باید بگویم که تا حدی ایران دستاورد دارد. حقیقت این است که رژیم مصر، که در بسیاری موارد دشمن ایران بود سقوط کرده است، البته کسی نمی داند که دولت بعدی مصر چه حکومتی خواهد بود و چه روابطی با ایران خواهد داشت، ممکن است این روابط خیلی بهتر نباشد، اما ما هنوز این را نمی دانیم. از این نظر، ایران ممکن است کمی دستاورد داشته باشد. از سوی دیگر، من فکر می کنم در دراز مدت اگر شما در خاورمیانه کشورهایی داشته باشد که بیشتر دموکراتیک شده اند، کشورهایی که به نفع مردم خودشان عمل می کنند، این عامل با ثباتی است. من در جمعیت تونس و مصر نمی بینیم که فکر کنند ایران الگویی است که آنها بخواهند از آن تقلید کنند. بنابر این، ایران احتمالا دستاوردهای کوتاه مدت داشته است ولی فکر نمی کنم که منفعت واقعی دراز مدتی از تحولات خاورمیانه بدست آورده باشد، برای اینکه اگر شما وضعیتی داشته باشد که واقعا برای مردم بهتر باشد، آنان کمتر تحت تاثیر تحریکات خارجی قرار می گیرند. من نمی دانم در سوریه چه اتفاقی رخ خواهد داد، ولی اگر در سوریه هم یک رژیم دموکراتیک روی کار بیاید، که البته الان دستیابی به آن دور از تصور به نظر می رسد، آنگاه چنین حکومتی کلا روابط سوریه با حزب الله و لبنان و نفوذ ایران را تغییر خواهد داد.

سیامک دهقانپور: با شناختی که از ولیعهد بحرین دارید، آیا فکر می کنید که او بر سر میز مذاکره با اپوزیسیون خواهد نشست یا اینکه برای عبور از این وضعیت این روند را بدرازا می کشاند؟
رانالد نیومن: سوال خیلی خوبی است، اما پاسخ آن خیلی مشکل است. من احترام ویژه ای برای ولیعهد قائلم. او را دوست دارم و او را به عنوان فردی می شناسم که می خواهد کشورش مدرن شود و پیشرفت کند. او به عنوان یک شخص مذاکره نمی کند بلکه به عنوان نماینده یک گروه مذاکره می کند. بنابراین من اختیارات او را نمی دانم. او ولیعهد است نه پادشاه.

(بخش کوتاهی از این مصاحبه در ویژه برنامه ی بحرین در ۱۲ فروردین، اول آوریل، پخش شد.)