آقای سیامک دهقان پور گرامی
در برنامه افق 18 بهمن 1390 که، در آن، از جمله، آقایان ثابتی و قانعی فرد شرکت داشته اند، آقای قانعی فرد بی مناسبت، به یاد اغراق گوئی آقای بنی صدر در باره کشتار 17 شهریور 1357 افتاده و گفته است: آقای بنی صدر به لوموند گفته است 3000 نفر کشته شدند حال این که 82 نفر بیشتر کشته... نشدند.
از او خواسته شد که تاریخ روزنامه را بگوید. معلوم شد منبع او «روزشمار تاریخ ایران از مشروطه تا انقلاب اسلامی، نوشته آقای باقر عاقلی است. در صفحه 361 این کتاب آمده است: «ابوالحسن بنی صدر درپاریس اعلام کرد جمعه سیاه تهران 3000 کشته داشت». درکتاب نیز منبعی ذکر نکرده است. بنا بر این،
1 – اینکه آقای بنی صدر به لوموند گفته است 3000 نفر کشته شده اند دروغ است. طرفه این که ژان گراس، مخبر لوموند در تهران بوده و در تاریخ 12 سپتامبر 1978، با آقای علی امینی مصاحبه کرده و آقای امینی به او گفته است: دولت می گوید 85 تن و در واقع افزون بر 2000 تن کشته شده اند.
• مخبر روزنامه le Matin در 15 سپتامبر 78، ار گورستان تهران گزارشی فرستاده و پس از وصف صحنه بس دلخراش به گور سپاری قربانیان کشتار، شمار کشته ها را 3000 تن نوشته است.
• آقای دکتر بختیار، در تهران، در مصاحبه با فرستاده Europe1 در تاریخ 12 سپتامبر، شمار کشته های «روزهای اخیر» را 2450 تن گفته است.
• در 14 سپتامبر 1378، روزنامه مجاهد چاپ الجزیره از قول «نماینده مذهبی حسن بنی صدر» شمار کشته ها را 3000 تن نوشته است. احتمال می رود مقصود روزنامه آقای ابوالحسن بنی صدر بوده باشد.
• بنا بر گزارشهای فرستاده های روزنامه های دیگر، در تهران، رقم کشته ها را 5000 تن نیز می گفته اند.
2 – آقای بنی صدر در تهران نبود. او قولهای آقایان امینی و بختیار و گزارشهای خبرنگاران از تهران را خوانده بود. پس اغراق کننده نمی توانست او بوده باشد. نه آقایان امینی و بختیار و... که رژیمی مقصر بوده که می کشته و سانسور می کرده است.
3 – مهم تر و بسیار مهمتر از همه، اینکه نباید اجازه داد که جنایت را با نسبت دادن اغراق گوئی در شمار قربانیان بپوشانند. نیز نباید اجازه داد سانسور و اختناق را با اغراق گفتن ناخواسته پوشاند. در همه جا، وقتی سانسور برقرار است، رقمی که مردم سرکوب شده می دهند، گاه ده ها برابر رقمی است که متصدیان جنایت می دهند. بنگرید به رقم کشته ها در عراق بنا بر آمار رسمی و حتی بنا بر آمار مؤسسه ها یی که تحقیق کرده اند. جنایت را نباید پوشاند و گناه سانسور را نیز نباید برعهده مردمی گذاشت که گرفتار سانسور بوده اند.
• روزنامه های آن ایام ضمیمه اند.
ایام بر کام
23 بهمن 1390
نصرالله نجات بخش مسئول دفتر آقای بنی صدر
در برنامه افق 18 بهمن 1390 که، در آن، از جمله، آقایان ثابتی و قانعی فرد شرکت داشته اند، آقای قانعی فرد بی مناسبت، به یاد اغراق گوئی آقای بنی صدر در باره کشتار 17 شهریور 1357 افتاده و گفته است: آقای بنی صدر به لوموند گفته است 3000 نفر کشته شدند حال این که 82 نفر بیشتر کشته... نشدند.
از او خواسته شد که تاریخ روزنامه را بگوید. معلوم شد منبع او «روزشمار تاریخ ایران از مشروطه تا انقلاب اسلامی، نوشته آقای باقر عاقلی است. در صفحه 361 این کتاب آمده است: «ابوالحسن بنی صدر درپاریس اعلام کرد جمعه سیاه تهران 3000 کشته داشت». درکتاب نیز منبعی ذکر نکرده است. بنا بر این،
1 – اینکه آقای بنی صدر به لوموند گفته است 3000 نفر کشته شده اند دروغ است. طرفه این که ژان گراس، مخبر لوموند در تهران بوده و در تاریخ 12 سپتامبر 1978، با آقای علی امینی مصاحبه کرده و آقای امینی به او گفته است: دولت می گوید 85 تن و در واقع افزون بر 2000 تن کشته شده اند.
• مخبر روزنامه le Matin در 15 سپتامبر 78، ار گورستان تهران گزارشی فرستاده و پس از وصف صحنه بس دلخراش به گور سپاری قربانیان کشتار، شمار کشته ها را 3000 تن نوشته است.
• آقای دکتر بختیار، در تهران، در مصاحبه با فرستاده Europe1 در تاریخ 12 سپتامبر، شمار کشته های «روزهای اخیر» را 2450 تن گفته است.
• در 14 سپتامبر 1378، روزنامه مجاهد چاپ الجزیره از قول «نماینده مذهبی حسن بنی صدر» شمار کشته ها را 3000 تن نوشته است. احتمال می رود مقصود روزنامه آقای ابوالحسن بنی صدر بوده باشد.
• بنا بر گزارشهای فرستاده های روزنامه های دیگر، در تهران، رقم کشته ها را 5000 تن نیز می گفته اند.
2 – آقای بنی صدر در تهران نبود. او قولهای آقایان امینی و بختیار و گزارشهای خبرنگاران از تهران را خوانده بود. پس اغراق کننده نمی توانست او بوده باشد. نه آقایان امینی و بختیار و... که رژیمی مقصر بوده که می کشته و سانسور می کرده است.
3 – مهم تر و بسیار مهمتر از همه، اینکه نباید اجازه داد که جنایت را با نسبت دادن اغراق گوئی در شمار قربانیان بپوشانند. نیز نباید اجازه داد سانسور و اختناق را با اغراق گفتن ناخواسته پوشاند. در همه جا، وقتی سانسور برقرار است، رقمی که مردم سرکوب شده می دهند، گاه ده ها برابر رقمی است که متصدیان جنایت می دهند. بنگرید به رقم کشته ها در عراق بنا بر آمار رسمی و حتی بنا بر آمار مؤسسه ها یی که تحقیق کرده اند. جنایت را نباید پوشاند و گناه سانسور را نیز نباید برعهده مردمی گذاشت که گرفتار سانسور بوده اند.
• روزنامه های آن ایام ضمیمه اند.
ایام بر کام
23 بهمن 1390
نصرالله نجات بخش مسئول دفتر آقای بنی صدر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر