۱۳۹۰ تیر ۹, پنجشنبه
۱۳۹۰ تیر ۸, چهارشنبه
۱۳۹۰ تیر ۷, سه‌شنبه
۱۳۹۰ تیر ۶, دوشنبه
۱۳۹۰ تیر ۴, شنبه
مصاحبه اختصاصی افق با آخرین گزارشگر ویژه ی سازمان ملل متحد به ایران
متن کامل مصاحبه اختصاصی افق با موریس کاپیتورن، آخرین گزارشگر ویژه ی سازمان ملل متحد به ایران طی سالهای ۱۹۹۵ تا ۲۰۰۲، دیپلمات ارشد پیشین دولت کانادا، و استاد حقوق.
سیامک دهقانپور:
«نظر شما درباره ی گزارشگر ویژه ی سازمان ملل برای ایران چیست اخیرا گفته بودید فردی با تجربه و پیشینه ی حقوقی گزینه ی خوبی خواهد بود؟»
موریس کاپیتورن:
«درست است اما، من نمی خواهم بگویم افراد با پیشینه های دیگر مناسب نیستند. اما، حقوق به روشنی دری به این روند است. همان دری که راه را برای انتصاب من وکیل به سمت گزارشگر ویژه ی سازمان ملل برای ایران هموار کرد.»
سیامک دهقانپور:
«چه فاکتورهایی برای این کار حیاتی اند؟»
موریس کاپیتورن:
«فکر می کنم برخورداری از درک نسبتا خوب از رخدادها در ایران و همچنین سیاست و فرهنگ و تاریخ ایران فاکتورهای حیاتی اند. از درک انقلاب مشروطه و دوران مصدق نباید غافل شد. درک این مسائل برای فهمیدن هر مباحثه ی سیاسی در ایران بسیار مهم است.»
سیامک دهقانپور:
«شما در سفرتان به ایران در دوره ی کاری تان با گروهی از شخصیت های سیاسی از جمله پروانه و داریوش فروهر در ایران ملاقات کردید. درک شما از آن دوره با آنچه اکنون از طریق رسانه ها می بینید چقدر تغییر کرده است؟»
موریس کاپیتورن:
«از جهتی من خوش شانس بودم که در زمان وجود آزادی های نسبی در ایران بودم. به این معنی که من از دولت خواهان چندین ملاقات از جمله با فروهرها و چند تن دیگر شدم و با همه ی آنها موافقت شد. از این رو شرایط آن روزها با امروز بسیار متفاوت است. گزارشگر ویژه باید راهی برای عمل به وظیفه اش پیدا کند. ممکن است به او اجازه ورود به ایران بدهند یا ندهند. اخیرا یکی از مقامات ارشد ایران همه چیز را زیر سوال برد و پیشنهاد کرد کشورهای اسلامی سیستم حقوق بشری خود را داشته باشند. این نکته ی قابل توجهی است که نشان دهنده ی نگاه ایران به جایگاه حقوق جهانشمول بشر است. گزارشگر ویژه ای که این مسولیت را قبول می کند باید به این امور و واکنش های ایران وقوف داشته باشد و برای هر چیز غیرمنتظره ای آماده باشد. من بارها در شرایطی قرار می گرفتم که باید خلق الساعه تصمیم می گرفتم تا بتوانم کارم را به جلو ببرم.»
سیامک دهقانپور:
«آیا مسلمان بودن گزارشگر ویژه فاکتوری موثر است؟»
موریس کاپیتورن:
«مسلمان بودن می تواند یک مزیت باشد که در مورد گزارشگر ویژه ی مورد نظر مطرح است در عین حال می تواند یک مضرت باشد چرا که عده ای معتقدند احتمال تضاد منافع بر سر اینکه سرانجام باورهای مذهبی گزارشگر یا معیارهای حقوق بشر بر یکدیگر چیره خواهد شد، وجود دارد.»
سیامک دهقانپور:
«نظر شما درباره ی گزارشگر ویژه ی سازمان ملل برای ایران چیست اخیرا گفته بودید فردی با تجربه و پیشینه ی حقوقی گزینه ی خوبی خواهد بود؟»
موریس کاپیتورن:
«درست است اما، من نمی خواهم بگویم افراد با پیشینه های دیگر مناسب نیستند. اما، حقوق به روشنی دری به این روند است. همان دری که راه را برای انتصاب من وکیل به سمت گزارشگر ویژه ی سازمان ملل برای ایران هموار کرد.»
سیامک دهقانپور:
«چه فاکتورهایی برای این کار حیاتی اند؟»
موریس کاپیتورن:
«فکر می کنم برخورداری از درک نسبتا خوب از رخدادها در ایران و همچنین سیاست و فرهنگ و تاریخ ایران فاکتورهای حیاتی اند. از درک انقلاب مشروطه و دوران مصدق نباید غافل شد. درک این مسائل برای فهمیدن هر مباحثه ی سیاسی در ایران بسیار مهم است.»
سیامک دهقانپور:
«شما در سفرتان به ایران در دوره ی کاری تان با گروهی از شخصیت های سیاسی از جمله پروانه و داریوش فروهر در ایران ملاقات کردید. درک شما از آن دوره با آنچه اکنون از طریق رسانه ها می بینید چقدر تغییر کرده است؟»
موریس کاپیتورن:
«از جهتی من خوش شانس بودم که در زمان وجود آزادی های نسبی در ایران بودم. به این معنی که من از دولت خواهان چندین ملاقات از جمله با فروهرها و چند تن دیگر شدم و با همه ی آنها موافقت شد. از این رو شرایط آن روزها با امروز بسیار متفاوت است. گزارشگر ویژه باید راهی برای عمل به وظیفه اش پیدا کند. ممکن است به او اجازه ورود به ایران بدهند یا ندهند. اخیرا یکی از مقامات ارشد ایران همه چیز را زیر سوال برد و پیشنهاد کرد کشورهای اسلامی سیستم حقوق بشری خود را داشته باشند. این نکته ی قابل توجهی است که نشان دهنده ی نگاه ایران به جایگاه حقوق جهانشمول بشر است. گزارشگر ویژه ای که این مسولیت را قبول می کند باید به این امور و واکنش های ایران وقوف داشته باشد و برای هر چیز غیرمنتظره ای آماده باشد. من بارها در شرایطی قرار می گرفتم که باید خلق الساعه تصمیم می گرفتم تا بتوانم کارم را به جلو ببرم.»
سیامک دهقانپور:
«آیا مسلمان بودن گزارشگر ویژه فاکتوری موثر است؟»
موریس کاپیتورن:
«مسلمان بودن می تواند یک مزیت باشد که در مورد گزارشگر ویژه ی مورد نظر مطرح است در عین حال می تواند یک مضرت باشد چرا که عده ای معتقدند احتمال تضاد منافع بر سر اینکه سرانجام باورهای مذهبی گزارشگر یا معیارهای حقوق بشر بر یکدیگر چیره خواهد شد، وجود دارد.»
سیامک دهقانپور:
«چه شد که ایران برای بار دوم از شما دعوت نکرد؟»
موریس کاپیتورن:
«من آماده بودم به دفعات به ایران بروم اما، دعوتنامه ی دیگری فرستاده نشد و روشن نکردند من چه کردم که چنین تصمیمی را در پی داشته است. از سوی دیگر حدس می زدم که گزارش من خیلی مورد استقبال تهران قرار نگرفته بود.»
سیامک دهقانپور:
«چرا از گزارش شما ناراضی بودند؟»
موریس کاپیتورن:
«از نارضایی شان زیاد شگفت زده نشدم برای اینکه در حوزه های مختلفی گزارش ام بسیار صریح بود و این همان چیزی است که سیستم حقوق بشر طلب می کند.»
سیامک دهقانپور:
«امروز که به گذشته نگاه می کنید آیا ترجیح می دادید کمی از صراحت خود بکاهید با این هدف که فرصت های بیشتری برای سفر به ایران داشته باشید؟»
موریس کاپیتورن:
«تا امروز همانطور عمل می کردم. به باور من از این راه می توان استانداردهایی را برای ایرانیان درون کشور بنیان گذاشت و روشن کرد یک ایران آزادتر و بازتر که بیشتر به حقوق بشر احترام می گذارد مورد حمایت جهان قرار خواهد داشت.»
سیامک دهقانپور:
«اگر ایران به گزارشگر ویژه اجازه ی ورود ندهد آیا پرونده به شورای امنیت منتقل خواهد شد؟»
موریس کاپیتورن:
«من محصول سیستم قبلی هستم که طی آن کمیسیونر عالی حقوق بشر من را منصوب کرد. الان سیستم متفاوتی بکار گرفته می شود که گزارشگر بر مبنای رای گیری انتخاب می شود. باید دید این سیستم اگر ایران اجازه ی ورود به گزارشگر ویژه را ندهد چگونه برخوردی خواهد داشت.»
سیامک دهقانپور:
«آیا نمونه هایی وجود دارد که فعالیت گزارشگر ویژه به بهبود وضعیت حقوق بشر در کشوری منجر شده باشد؟»
موریس کاپیتورن:
«کشورهایی که برایشان گزارشگر ویژه تعیین شده معمولا اذعان نمی کنند که بهبود وضع حقوق بشر نتیجه ی تلاش های گزارشگر ویژه ی بوده است و تغییرات را منتج از تصمیم های درست مبتنی بر سیاست کلی کشور توصیف می کنند.»
سیامک دهقانپور:
«بنظر می رسد مکانیزمی برای اجرای توصیه های گزارشگر ویژه وجود ندارد. درست است؟»
موریس کاپیتورن:
«درست است اما، توجه داشته باشید که اینک روند جدیدی در کار است که من با آن آشنایی چندانی ندارم و ما شاهد نخستین گزارشگران ویژه در این سیستم هستیم. البته در آن دوره گزارش های من باید به کمیسیون حقوق بشر و نهایتا کمیته ی سوم مجمع عمومی ارائه می شد که بر سر پذیرش یا رد آن رای گیری صورت می گرفت. گزارش های من اغلب با رای نزدیک پذیرفته می شد.»
سیامک دهقانپور:
«وضعیت امروز حقوق بشر در ایران را با توجه به مرگ چندین فعال سیاسی در روزهای اخیر چگونه می بینید؟»
موریس کاپیتورن:
«روشن است که وضعیت بهتر نشده و در مسیر بهبود قرار ندارد. دشوار بتوان به این اوضاع خوش بینانه نگاه کرد. در نمونه هایی که گفتید و بسیاری موارد دیگر از جمله گردش آزاد اطلاعات و آموزش شرایط وخیم است؛ اخیرا مدرسه ی بهایی ها بسته شد و این افراد از کار محروم شده و تحت آزار قرار می گیرند. در تصویر کلی اتفاقات زشتی در ایران در حال رخ دادن است.»
«چه شد که ایران برای بار دوم از شما دعوت نکرد؟»
موریس کاپیتورن:
«من آماده بودم به دفعات به ایران بروم اما، دعوتنامه ی دیگری فرستاده نشد و روشن نکردند من چه کردم که چنین تصمیمی را در پی داشته است. از سوی دیگر حدس می زدم که گزارش من خیلی مورد استقبال تهران قرار نگرفته بود.»
سیامک دهقانپور:
«چرا از گزارش شما ناراضی بودند؟»
موریس کاپیتورن:
«از نارضایی شان زیاد شگفت زده نشدم برای اینکه در حوزه های مختلفی گزارش ام بسیار صریح بود و این همان چیزی است که سیستم حقوق بشر طلب می کند.»
سیامک دهقانپور:
«امروز که به گذشته نگاه می کنید آیا ترجیح می دادید کمی از صراحت خود بکاهید با این هدف که فرصت های بیشتری برای سفر به ایران داشته باشید؟»
موریس کاپیتورن:
«تا امروز همانطور عمل می کردم. به باور من از این راه می توان استانداردهایی را برای ایرانیان درون کشور بنیان گذاشت و روشن کرد یک ایران آزادتر و بازتر که بیشتر به حقوق بشر احترام می گذارد مورد حمایت جهان قرار خواهد داشت.»
سیامک دهقانپور:
«اگر ایران به گزارشگر ویژه اجازه ی ورود ندهد آیا پرونده به شورای امنیت منتقل خواهد شد؟»
موریس کاپیتورن:
«من محصول سیستم قبلی هستم که طی آن کمیسیونر عالی حقوق بشر من را منصوب کرد. الان سیستم متفاوتی بکار گرفته می شود که گزارشگر بر مبنای رای گیری انتخاب می شود. باید دید این سیستم اگر ایران اجازه ی ورود به گزارشگر ویژه را ندهد چگونه برخوردی خواهد داشت.»
سیامک دهقانپور:
«آیا نمونه هایی وجود دارد که فعالیت گزارشگر ویژه به بهبود وضعیت حقوق بشر در کشوری منجر شده باشد؟»
موریس کاپیتورن:
«کشورهایی که برایشان گزارشگر ویژه تعیین شده معمولا اذعان نمی کنند که بهبود وضع حقوق بشر نتیجه ی تلاش های گزارشگر ویژه ی بوده است و تغییرات را منتج از تصمیم های درست مبتنی بر سیاست کلی کشور توصیف می کنند.»
سیامک دهقانپور:
«بنظر می رسد مکانیزمی برای اجرای توصیه های گزارشگر ویژه وجود ندارد. درست است؟»
موریس کاپیتورن:
«درست است اما، توجه داشته باشید که اینک روند جدیدی در کار است که من با آن آشنایی چندانی ندارم و ما شاهد نخستین گزارشگران ویژه در این سیستم هستیم. البته در آن دوره گزارش های من باید به کمیسیون حقوق بشر و نهایتا کمیته ی سوم مجمع عمومی ارائه می شد که بر سر پذیرش یا رد آن رای گیری صورت می گرفت. گزارش های من اغلب با رای نزدیک پذیرفته می شد.»
سیامک دهقانپور:
«وضعیت امروز حقوق بشر در ایران را با توجه به مرگ چندین فعال سیاسی در روزهای اخیر چگونه می بینید؟»
موریس کاپیتورن:
«روشن است که وضعیت بهتر نشده و در مسیر بهبود قرار ندارد. دشوار بتوان به این اوضاع خوش بینانه نگاه کرد. در نمونه هایی که گفتید و بسیاری موارد دیگر از جمله گردش آزاد اطلاعات و آموزش شرایط وخیم است؛ اخیرا مدرسه ی بهایی ها بسته شد و این افراد از کار محروم شده و تحت آزار قرار می گیرند. در تصویر کلی اتفاقات زشتی در ایران در حال رخ دادن است.»
مصاحبه اختصاصی افق با سفیر پیشین ایتالیا در ایران
متن کامل مصاحبه اختصاصی افق با روبرتو توسکانو، یکی از سه کاندیدای نهایی برای سمت گزارشگر ویژه ی حقوق بشر سازمان ملل برای ایران، حقوقدان و سفیر پیشین ایتالیا در ایران طی سالهای ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۸.
سیامک دهقانپور:
«آخرین تحولات مربوط به کاندیداتوری شما و دو تن دیگر برای سمت گزارشگر ویژه ی سازمان ملل برای ایران چیست؟»
روبرتو توسکانو:
«من کاندیداتوری خودم را بر طبق مقررات از طریق نمایندگی ایتالیا در سازمان ملل ارائه کردم. البته گزارشگر ویژه یک سمت رسمی نیست و مقام مستقلی است که هیچ کشوری را نمایندگی نمی کند اما، این شیوه ی مرسوم است. به تازگی هیات مشاوران شورای حقوق بشر فهرست سه نفره ای را برای تعیین گزارشگر ویژه ارائه دادند که در آن متاسفانه من نفر دوم هستم. نفر اول احمد شهید، وزیر خارجه ی پیشین مالدیو، و نفر سوم احمد مدنی، وکیل حقوق بشری سودانی، است. این اطلاعاتی است که من دارم با توجه به اینکه تحولات در ژنو در حال شکل گیری است نه اینجا در واشنگتن. از آنجایی که فهرست با اجماع کامل هیات مشورتی شورای حقوق بشر تنظیم شده است یقینا رای بسود آقای احمد شهید خواهد بود.»
سیامک دهقانپور:
«فاکتورهای لازم برای این کار چیست؟»
روبرتو توسکانو:
«شرح وظایف گزارشگر ویژه دلیل اصلی بود که من خودم را کاندیدا کنم. سابقه ی حقوقی برای این کار مفید است زیرا این کاری درباره ی هنجارها و قوانین است. شناخت ایران مهم است. گر چه من خودم را کارشناس امور ایران نمی دانم اما، پنج سال را در تهران سفیر ایتالیا بودم. نکته ی دیگر هم درک کارکرد نهادهای درون حکومتی است. من با چهل سال سابقه ی دیپلماتیک تصور داشتم می توانم موثر باشم. البته بسیاری کاندیدا می شوند ولی تنها یک نفر انتخاب می شود.»
سیامک دهقانپور:
«آیا مسلمان بودن احمد شهید فاکتوری در انتخاب او بوده است؟»
روبرتو توسکانو:
«نمی دانم. بنظرم او فرد بسیار لایق و مناسبی برای این سمت است. دشوار بتوان معیارهای مورد نظر تصمیم گیرندگان را درک کرد.»
سیامک دهقانپور:
«روند انتخاب چگونه است. پیشتر رئیس شورا تصمیم گیرنده بود؟»
روبرتو توسکانو:
«رئیس شورا قدرت انتخاب گزارشگر را دارد اما، نه زمانی که اجماع کامل بر سر یک کاندیدا وجود دارد. سند رسمی که از ژنو از تصمیم هیات مشورتی شورای حقوق بشر بدست من رسید این گونه است که نفر اول آقای احمد شهید است با اجماع کامل و سپس آمده حمایت قوی برای نفر دوم و سوم وجود دارد. این تفاوت شاهدی است بر اینکه بطور عملی نظر بر فردی است که اجماع بر سر او است و مساله قابل بررسی مجدد نیست. من شخصا مساله را تمام شده می دانم.»
سیامک دهقانپور:
«اگر ایران با او همکاری نکند چه؟»
روبرتو توسکانو:
«تجربه ی گزارشگر ویژه ی پیشین ایران موریس کاپیتورن نشان می دهد اگر ایران اجازه ی ورود ندهد باید اطلاعات را از سازمان های غیردولتی و افراد جمع آوری و به دقت و به جدیت مورد ارزیابی قرار داد. البته این شیوه با گردآوری اطلاعات در ایران تفاوت دارد اما، این تنها کاری است که گزارشگر ویژه می تواند انجام دهد.»
سیامک دهقانپور:
«آیا شورای امنیت می تواند وارد عمل شود؟»
روبرتو توسکانو:
«فکر نمی کنم. این موضوعی در حوزه ی ژنو است نه نیویورک. یعنی مساله در ساختار شورای حقوق بشر و بدست شخص کمیسرعالی و با معیارهای خاص خودش حل و فصل می شود.»
سیامک دهقانپور:
«اگر گزارشگر نتواند به ایران برود انتخاب او چه اهمیتی دارد؟»
روبرتو توسکانو:
«اطلاعات وجود دارد اما، کیفیت آن یکسان نیست. گزارشگر باید فردی باشد که با حفظ استقلال و با ابزارهای لازم در اطلاعات غور کند و از تخلیص و سنتز آنچه که در دسترس است گزارشی معنادار ارائه کند. بخش های متفاوت دستور کار حقوق بشر باید یک به یک مورد نظر باشد و گزارشگر بتواند اسناد را ارزشگذاری کند. امیدوارم که فقط یک صندوق پست نباشد. گزارشگر ویژه باید به قضاوت های حیاتی دست بزند برای اینکه در حوزه ی حقوق بشر دقت بسیار مهم است.»
سیامک دهقانپور:
«چه توصیه ای برای احمد شهید دارید؟»
روبرتو توسکانو:
«قطعا دادن توصیه به آقای شهید کار من نیست از قضا ایشان وزیر خارجه بوده و نیازی به توصیه ی فردی که حداکثر سفیر بوده ندارد.»
سیامک دهقانپور:
«ولی شما درک عمیقی از ایران و سیاست جاری در ایران دارید؟»
روبرتو توسکانو:
«البته مهم است که موضوعی را که بر رویش کار می کنید بشناسید و باید اضافه کنم باید درک و احساس خاصی برای مردم و آن کشور داشته باشید. گزارشگر باید بی طرف باشد اما، این به معنای سرد و بیروح بودن نیست. علت علاقه ی من به این سمت ایجاد سابقه ی شغلی نیست چرا که به اندازه ی کافی از آن برخوردارم بلکه بخاطر این بود که طی چهل سال سابقه ی کار دیپلماتیک همواره مسائل حقوق بشر را دنبال می کردم و عمیقا نگران و علاقمند ایران هستم. نه به دلایل حرفه ای بلکه به دلایل شخصی.»
سیامک دهقانپور:
«گزارشگر ویژه چگونه می تواند نسبت به حکومت و اپوزیسیون رویکردی منصفانه داشته باشد؟»
روبرتو توسکانو:
«کسی که این سمت را می پذیرد هرگز نمی تواند همه را راضی کند چه اپوزیسیون چه حکومت. در پایان همه ناراضی خواهند بود هر دو طرف فکر می کنند شما به وظیفه تان درست عمل نکردید. از این جهت قضاوت های گزارشگر ویژه بسیار مهم است. این یک روند قضایی نیست ولی همان مبنای حقوقی را دارد. برای همین برخورد منصفانه بسیار حیاتی است.»
سیامک دهقانپور:
«گزارشگر جدید چگونه می تواند خلاء نه سال فاصله با کار گزارشگر قبلی را پر کند؟»
روبرتو توسکانو:
«کاری اساسی در پیش رو است. اما، چیزی در مورد ایران هست که به رغم تمام تنش ها و نزاع های سیاسی همواره من را تحت تاثیر قرار می دهد. ایران کشوری ناشناخته و منزوی نیست. ایرانی ها سفر می کنند و با جهان ارتباط دارند. نیازی به کشف معما نیست. در ایران به نسبت دیگر کشورهایی که مشکل حقوق بشر دارند باز دسترسی هایی امکان پذیر است.»
سیامک دهقانپور:
«آیا کار گزارشگران به بهبود وضع حقوق بشر در کشورها منجر شده است؟»
روبرتو توسکانو:
«کار گزارشگر گام بسیار مهمی در جهت بهبود وضع حقوق بشر است چون مقصود همین است. هدف اعلام اسامی افراد و رسوا کردن آنها نیست. باید نتایج ملموسی بگیرید. تمام دولت ها نگران وضع حقوق بشر هستند و گر نه اینقدر حساسیت نشان نمی دادند و این خود زمینه ای است برای حرکت به سوی بهبود اوضاع.»
سیامک دهقانپور:
«شما سالهاست که به فعالین ایرانی رویکرد خشونت پرهیز را توصیه می کنید. با گذشت دو سال از سرکوب پس از انتخابات و به رغم رویدادهای اخیر این روش همچنان مناسب است؟»
روبرتو توسکانو:
«بگذارید در گفتمان حقوق بشری را ببندیم و در گفتمان خشونت پرهیز را بگشاییم. گر چه هر دو به هم مرتبط اند. برای اینکه وقتی شما در حال و هوای دست زدن به خشونت قرار دارید در مورد ادعای شما برای حفظ حقوق بشر باید شک کرد. خشونت خشونت می آورد و اختلافات سیاسی جنگ داخلی نیست. خشونت از نظر اخلاقی درست نیست و از لحاظ عملی نیز کارآیی ندارد. مردم ایران بویژه در دهه ی شصت که جنگ و سرکوب داخلی را متحمل شدند به اندازه ی کافی خشونت به چشم دیده اند. خشونت ممکن است مساله را به سرعت حل کند اما، مشکل پس از آن آغاز می شود. به شهادت تاریخ آنی که در نبرد قدرت چیره می شود گرایش به حفظ قدرت از طریق خشونت پیدا می کند. ایده ی بکار گیری خشونت برای استقرار دموکراسی اساسا متناقض است. انقلاب ها همه برای حرکت به سوی دموکراسی شکل گرفتند ولی نتیجه ی معکوس داده اند. البته خشم و سرخوردگی مردم را از مرگ انسانها در نتیجه ی نقض حقوق بشر عمیقا درک می کنم. اما امیدم این است که هیچ کس وسوسه نشود از این راه میانبر که از نظر اخلاقی مردود و از نظر سیاسی بی اعتبار است استفاده کند. خشونت در برابر یک نیروی نظامی سازماندهی شده شانس چندانی برای مردم باقی نمی گذارد.»
سیامک دهقانپور:
«آخرین تحولات مربوط به کاندیداتوری شما و دو تن دیگر برای سمت گزارشگر ویژه ی سازمان ملل برای ایران چیست؟»
روبرتو توسکانو:
«من کاندیداتوری خودم را بر طبق مقررات از طریق نمایندگی ایتالیا در سازمان ملل ارائه کردم. البته گزارشگر ویژه یک سمت رسمی نیست و مقام مستقلی است که هیچ کشوری را نمایندگی نمی کند اما، این شیوه ی مرسوم است. به تازگی هیات مشاوران شورای حقوق بشر فهرست سه نفره ای را برای تعیین گزارشگر ویژه ارائه دادند که در آن متاسفانه من نفر دوم هستم. نفر اول احمد شهید، وزیر خارجه ی پیشین مالدیو، و نفر سوم احمد مدنی، وکیل حقوق بشری سودانی، است. این اطلاعاتی است که من دارم با توجه به اینکه تحولات در ژنو در حال شکل گیری است نه اینجا در واشنگتن. از آنجایی که فهرست با اجماع کامل هیات مشورتی شورای حقوق بشر تنظیم شده است یقینا رای بسود آقای احمد شهید خواهد بود.»
سیامک دهقانپور:
«فاکتورهای لازم برای این کار چیست؟»
روبرتو توسکانو:
«شرح وظایف گزارشگر ویژه دلیل اصلی بود که من خودم را کاندیدا کنم. سابقه ی حقوقی برای این کار مفید است زیرا این کاری درباره ی هنجارها و قوانین است. شناخت ایران مهم است. گر چه من خودم را کارشناس امور ایران نمی دانم اما، پنج سال را در تهران سفیر ایتالیا بودم. نکته ی دیگر هم درک کارکرد نهادهای درون حکومتی است. من با چهل سال سابقه ی دیپلماتیک تصور داشتم می توانم موثر باشم. البته بسیاری کاندیدا می شوند ولی تنها یک نفر انتخاب می شود.»
سیامک دهقانپور:
«آیا مسلمان بودن احمد شهید فاکتوری در انتخاب او بوده است؟»
روبرتو توسکانو:
«نمی دانم. بنظرم او فرد بسیار لایق و مناسبی برای این سمت است. دشوار بتوان معیارهای مورد نظر تصمیم گیرندگان را درک کرد.»
سیامک دهقانپور:
«روند انتخاب چگونه است. پیشتر رئیس شورا تصمیم گیرنده بود؟»
روبرتو توسکانو:
«رئیس شورا قدرت انتخاب گزارشگر را دارد اما، نه زمانی که اجماع کامل بر سر یک کاندیدا وجود دارد. سند رسمی که از ژنو از تصمیم هیات مشورتی شورای حقوق بشر بدست من رسید این گونه است که نفر اول آقای احمد شهید است با اجماع کامل و سپس آمده حمایت قوی برای نفر دوم و سوم وجود دارد. این تفاوت شاهدی است بر اینکه بطور عملی نظر بر فردی است که اجماع بر سر او است و مساله قابل بررسی مجدد نیست. من شخصا مساله را تمام شده می دانم.»
سیامک دهقانپور:
«اگر ایران با او همکاری نکند چه؟»
روبرتو توسکانو:
«تجربه ی گزارشگر ویژه ی پیشین ایران موریس کاپیتورن نشان می دهد اگر ایران اجازه ی ورود ندهد باید اطلاعات را از سازمان های غیردولتی و افراد جمع آوری و به دقت و به جدیت مورد ارزیابی قرار داد. البته این شیوه با گردآوری اطلاعات در ایران تفاوت دارد اما، این تنها کاری است که گزارشگر ویژه می تواند انجام دهد.»
سیامک دهقانپور:
«آیا شورای امنیت می تواند وارد عمل شود؟»
روبرتو توسکانو:
«فکر نمی کنم. این موضوعی در حوزه ی ژنو است نه نیویورک. یعنی مساله در ساختار شورای حقوق بشر و بدست شخص کمیسرعالی و با معیارهای خاص خودش حل و فصل می شود.»
سیامک دهقانپور:
«اگر گزارشگر نتواند به ایران برود انتخاب او چه اهمیتی دارد؟»
روبرتو توسکانو:
«اطلاعات وجود دارد اما، کیفیت آن یکسان نیست. گزارشگر باید فردی باشد که با حفظ استقلال و با ابزارهای لازم در اطلاعات غور کند و از تخلیص و سنتز آنچه که در دسترس است گزارشی معنادار ارائه کند. بخش های متفاوت دستور کار حقوق بشر باید یک به یک مورد نظر باشد و گزارشگر بتواند اسناد را ارزشگذاری کند. امیدوارم که فقط یک صندوق پست نباشد. گزارشگر ویژه باید به قضاوت های حیاتی دست بزند برای اینکه در حوزه ی حقوق بشر دقت بسیار مهم است.»
سیامک دهقانپور:
«چه توصیه ای برای احمد شهید دارید؟»
روبرتو توسکانو:
«قطعا دادن توصیه به آقای شهید کار من نیست از قضا ایشان وزیر خارجه بوده و نیازی به توصیه ی فردی که حداکثر سفیر بوده ندارد.»
سیامک دهقانپور:
«ولی شما درک عمیقی از ایران و سیاست جاری در ایران دارید؟»
روبرتو توسکانو:
«البته مهم است که موضوعی را که بر رویش کار می کنید بشناسید و باید اضافه کنم باید درک و احساس خاصی برای مردم و آن کشور داشته باشید. گزارشگر باید بی طرف باشد اما، این به معنای سرد و بیروح بودن نیست. علت علاقه ی من به این سمت ایجاد سابقه ی شغلی نیست چرا که به اندازه ی کافی از آن برخوردارم بلکه بخاطر این بود که طی چهل سال سابقه ی کار دیپلماتیک همواره مسائل حقوق بشر را دنبال می کردم و عمیقا نگران و علاقمند ایران هستم. نه به دلایل حرفه ای بلکه به دلایل شخصی.»
سیامک دهقانپور:
«گزارشگر ویژه چگونه می تواند نسبت به حکومت و اپوزیسیون رویکردی منصفانه داشته باشد؟»
روبرتو توسکانو:
«کسی که این سمت را می پذیرد هرگز نمی تواند همه را راضی کند چه اپوزیسیون چه حکومت. در پایان همه ناراضی خواهند بود هر دو طرف فکر می کنند شما به وظیفه تان درست عمل نکردید. از این جهت قضاوت های گزارشگر ویژه بسیار مهم است. این یک روند قضایی نیست ولی همان مبنای حقوقی را دارد. برای همین برخورد منصفانه بسیار حیاتی است.»
سیامک دهقانپور:
«گزارشگر جدید چگونه می تواند خلاء نه سال فاصله با کار گزارشگر قبلی را پر کند؟»
روبرتو توسکانو:
«کاری اساسی در پیش رو است. اما، چیزی در مورد ایران هست که به رغم تمام تنش ها و نزاع های سیاسی همواره من را تحت تاثیر قرار می دهد. ایران کشوری ناشناخته و منزوی نیست. ایرانی ها سفر می کنند و با جهان ارتباط دارند. نیازی به کشف معما نیست. در ایران به نسبت دیگر کشورهایی که مشکل حقوق بشر دارند باز دسترسی هایی امکان پذیر است.»
سیامک دهقانپور:
«آیا کار گزارشگران به بهبود وضع حقوق بشر در کشورها منجر شده است؟»
روبرتو توسکانو:
«کار گزارشگر گام بسیار مهمی در جهت بهبود وضع حقوق بشر است چون مقصود همین است. هدف اعلام اسامی افراد و رسوا کردن آنها نیست. باید نتایج ملموسی بگیرید. تمام دولت ها نگران وضع حقوق بشر هستند و گر نه اینقدر حساسیت نشان نمی دادند و این خود زمینه ای است برای حرکت به سوی بهبود اوضاع.»
سیامک دهقانپور:
«شما سالهاست که به فعالین ایرانی رویکرد خشونت پرهیز را توصیه می کنید. با گذشت دو سال از سرکوب پس از انتخابات و به رغم رویدادهای اخیر این روش همچنان مناسب است؟»
روبرتو توسکانو:
«بگذارید در گفتمان حقوق بشری را ببندیم و در گفتمان خشونت پرهیز را بگشاییم. گر چه هر دو به هم مرتبط اند. برای اینکه وقتی شما در حال و هوای دست زدن به خشونت قرار دارید در مورد ادعای شما برای حفظ حقوق بشر باید شک کرد. خشونت خشونت می آورد و اختلافات سیاسی جنگ داخلی نیست. خشونت از نظر اخلاقی درست نیست و از لحاظ عملی نیز کارآیی ندارد. مردم ایران بویژه در دهه ی شصت که جنگ و سرکوب داخلی را متحمل شدند به اندازه ی کافی خشونت به چشم دیده اند. خشونت ممکن است مساله را به سرعت حل کند اما، مشکل پس از آن آغاز می شود. به شهادت تاریخ آنی که در نبرد قدرت چیره می شود گرایش به حفظ قدرت از طریق خشونت پیدا می کند. ایده ی بکار گیری خشونت برای استقرار دموکراسی اساسا متناقض است. انقلاب ها همه برای حرکت به سوی دموکراسی شکل گرفتند ولی نتیجه ی معکوس داده اند. البته خشم و سرخوردگی مردم را از مرگ انسانها در نتیجه ی نقض حقوق بشر عمیقا درک می کنم. اما امیدم این است که هیچ کس وسوسه نشود از این راه میانبر که از نظر اخلاقی مردود و از نظر سیاسی بی اعتبار است استفاده کند. خشونت در برابر یک نیروی نظامی سازماندهی شده شانس چندانی برای مردم باقی نمی گذارد.»
مصاحبه اختصاصی افق با فرمانده ی پیشین ستاد مرکزی نیروهای آمریکا در خاورمیانه
متن کامل مصاحبه اختصاصی افق با دریاسالار ویلیام فالن، فرمانده ی پیشین ستاد مرکزی نیروهای آمریکا در خاورمیانه و شمال آفریقا (سنتکام)
سیامک دهقانپور:
«سال دو هزار و هشت زمانی که رهبری سنتکام را در اختیار داشتید تصور چنین تحولی در حوزه ی فعالیت شما برایتان قابل تصور بود؟»
ویلیام فالن:
«یقینا تغییرات بزرگی است. برای آنهایی که می کوشند آینده را پیش بینی کنند این پیام را در بر دارد که کار بسیار دشواری دارند. یقینا تحولات شگرفی است. من آن موقع هیچ باور نمی کردم اوضاع چنین دستخوش تحول شود اما، این را بگویم که درک من این بود که این منطقه ای بی ثبات با چالش های فراوان است. وقتی از یک نقطه به نقطه ی دیگری از حوزه ی مسولیتم در خاورمیانه و شمال آفریقا می اندیشیدم با خودم می گفتم در فرماندهی اقیانوس آرام به رغم مسائل کره ی شمالی، روابط با چین و سونامی ها چه وضعیت خوبی داشتم. واقعیت این است که این بخش از جهان در نتیجه ی بی ثباتی به منطقه ای غیرقابل پیش بینی بدل شده است و این درک چرایی آغاز قیام ها و مسیری را که طی خواهند کرد بسیار دشوار می کند. اما، این که این تحولات چه تاثیری بر روابط ایران و آمریکا خواهد گذاشت پاسخ کوتاه به این پرسش این است که چه کسی می داند. اما، یک نکته قطعی است و آن اینکه تغییر اجتناب ناپذیر است و ادامه خواهد داشت.»
سیامک دهقانپور:
«شما نقشی محوری در ارتقاء سطح روابط نظامی آمریکا و چین ایفا کردید. بسیاری از شما به عنوان یک رهبر نظامی دیپلماتیک نام می برند. شما درباره ی ایران بارها از ضرورت به کار گیری دیپلماسی صحبت می کردید. گزارشی است که اخیرا نیروی دریایی ایران اقدام به اعزام زیردریایی به دریای سرخ کرده است. آیا ایران فرصت و خلاء قدرتی در منطقه می بیند و می کوشد آن را پر کند؟»
ویلیام فالن:
«فکر نمی کنم. از لحاظ نظامی قابلیت های فراوانی در منطقه وجود دارد که چنین امکانی را به ایران نمی دهد. نیروی دریایی ایران چندی پیش از مصر درخواست عبور از کانال سوئز کرد که مصری ها موافقت کردند. البته این راه خوبی برای کسب درآمد است. در نتیجه ی تحولات در منطقه فعالیت های کاوشگرانه زیادی رخ خواهد داد. امید این است که این حرکات در جهتی درست و سازنده و نه تحریک آمیز هدایت شود. نکته ی چندانی در تحرکات نظامی ایران نمی بینم اما با توجه به تغییرات منطقه کوشش هایی برای پیشبرد اهداف خاص صورت می گیرد. به مساله ی روابط آمریکا و چین در دوران فرماندهی من اشاره کردید در آن دوره روابط در تمام سطوح به غیر از روابط نظامی وجود داشت، از این رو من بر روی شالوده ای کار می کردم که در مقایسه با روابط ایران و آمریکا کاملا متفاوت بود. در رابطه ی ایران و آمریکا هیچ سطحی از همکاری وجود ندارد و فضا بسیار پر تنش است. برای این مهم باید به نقطه ی آغاز بازگشت و شروع به بازسازی از طریق برداشتن گام های بسیار کوچک کرد تا به گونه ای فضا برای گفتگو دست یافت، تا سرانجام هر دو کشور در نقطه ی بهتری قرار بگیرند.»
سیامک دهقانپور:
«سال دو هزار و هشت زمانی که رهبری سنتکام را در اختیار داشتید تصور چنین تحولی در حوزه ی فعالیت شما برایتان قابل تصور بود؟»
ویلیام فالن:
«یقینا تغییرات بزرگی است. برای آنهایی که می کوشند آینده را پیش بینی کنند این پیام را در بر دارد که کار بسیار دشواری دارند. یقینا تحولات شگرفی است. من آن موقع هیچ باور نمی کردم اوضاع چنین دستخوش تحول شود اما، این را بگویم که درک من این بود که این منطقه ای بی ثبات با چالش های فراوان است. وقتی از یک نقطه به نقطه ی دیگری از حوزه ی مسولیتم در خاورمیانه و شمال آفریقا می اندیشیدم با خودم می گفتم در فرماندهی اقیانوس آرام به رغم مسائل کره ی شمالی، روابط با چین و سونامی ها چه وضعیت خوبی داشتم. واقعیت این است که این بخش از جهان در نتیجه ی بی ثباتی به منطقه ای غیرقابل پیش بینی بدل شده است و این درک چرایی آغاز قیام ها و مسیری را که طی خواهند کرد بسیار دشوار می کند. اما، این که این تحولات چه تاثیری بر روابط ایران و آمریکا خواهد گذاشت پاسخ کوتاه به این پرسش این است که چه کسی می داند. اما، یک نکته قطعی است و آن اینکه تغییر اجتناب ناپذیر است و ادامه خواهد داشت.»
سیامک دهقانپور:
«شما نقشی محوری در ارتقاء سطح روابط نظامی آمریکا و چین ایفا کردید. بسیاری از شما به عنوان یک رهبر نظامی دیپلماتیک نام می برند. شما درباره ی ایران بارها از ضرورت به کار گیری دیپلماسی صحبت می کردید. گزارشی است که اخیرا نیروی دریایی ایران اقدام به اعزام زیردریایی به دریای سرخ کرده است. آیا ایران فرصت و خلاء قدرتی در منطقه می بیند و می کوشد آن را پر کند؟»
ویلیام فالن:
«فکر نمی کنم. از لحاظ نظامی قابلیت های فراوانی در منطقه وجود دارد که چنین امکانی را به ایران نمی دهد. نیروی دریایی ایران چندی پیش از مصر درخواست عبور از کانال سوئز کرد که مصری ها موافقت کردند. البته این راه خوبی برای کسب درآمد است. در نتیجه ی تحولات در منطقه فعالیت های کاوشگرانه زیادی رخ خواهد داد. امید این است که این حرکات در جهتی درست و سازنده و نه تحریک آمیز هدایت شود. نکته ی چندانی در تحرکات نظامی ایران نمی بینم اما با توجه به تغییرات منطقه کوشش هایی برای پیشبرد اهداف خاص صورت می گیرد. به مساله ی روابط آمریکا و چین در دوران فرماندهی من اشاره کردید در آن دوره روابط در تمام سطوح به غیر از روابط نظامی وجود داشت، از این رو من بر روی شالوده ای کار می کردم که در مقایسه با روابط ایران و آمریکا کاملا متفاوت بود. در رابطه ی ایران و آمریکا هیچ سطحی از همکاری وجود ندارد و فضا بسیار پر تنش است. برای این مهم باید به نقطه ی آغاز بازگشت و شروع به بازسازی از طریق برداشتن گام های بسیار کوچک کرد تا به گونه ای فضا برای گفتگو دست یافت، تا سرانجام هر دو کشور در نقطه ی بهتری قرار بگیرند.»
سیامک دهقانپور:
«دیدار جنجالی شما با حسنی مبارک را بسیاری به یاد دارند. آن صحبت هایی که بعد از آن دیدار نقل شد که شما به مبارک گفتید استفاده از گزینه ی نظامی در برابر ایران ضرورت ندارد اصلا خوشایند قاهره، واشنگتن و اعضای دولت بوش نبود. با توجه به تغییرات منطقه بنظر شما نگرانی عمده ی رهبران عرب کماکان ایران است یا اوضاع داخلی شان؟»
«دیدار جنجالی شما با حسنی مبارک را بسیاری به یاد دارند. آن صحبت هایی که بعد از آن دیدار نقل شد که شما به مبارک گفتید استفاده از گزینه ی نظامی در برابر ایران ضرورت ندارد اصلا خوشایند قاهره، واشنگتن و اعضای دولت بوش نبود. با توجه به تغییرات منطقه بنظر شما نگرانی عمده ی رهبران عرب کماکان ایران است یا اوضاع داخلی شان؟»
ویلیام فالن:
«در نگرانی هایی که رهبران عرب درباره ی ایران به من منتقل می کردند تردیدی نداشتم. آنها به خاطر رفتار ایران و پتانسیل تولید جنگ افزار هسته ای جدا نگران بودند. بنظرم گونه ای اضطراب و تشویش است که می توان ساعتها درباره ی مبنای تاریخی آن صحبت کرد. حال با توجه به موج فراگیر تغییرات منطقه نگرانی های رهبران متوجه بی ثباتی داخلی از جمله در خود ایران است. از این رو لفاظی های تند و آتشین نسبت به برنامه ی هسته ای ایران فروکش کرده است و برای آن دلایل متفاوتی وجود دارد. یکی اینکه بنظر می رسد فعالیت های هسته ای ایران با مشکلات فنی روبرو شده است از این رو کمتر در این باره از تهران شنیده می شود. از سوی دیگر عمده ی توجه رهبران کشورها به اوضاع داخلی و اعتراضات مردم شان است. رسانه ها هم موضوع داغ روزشان اوضاع منطقه است و موضوع جدید جایگزین نگرانی قبلی شده است. اما، ممکن است این وضعیت فرصتی را برای دیپلماسی پشت صحنه با ایران فراهم کرده باشد.»
سیامک دهقانپور:
«این روزها مرتب صحبت از تحریم ایران است. آیا در این شرایط تحریم راه موثری است؟»
ویلیام فالن:
«تردیدی نیست که تحریم ها نتیجه ی ناخشنودی است. این وضعیت ناشی از این است که شورای امنیت سازمان ملل چند بار در این پروسه از ایران خواست تا در باره ی برنامه ی هسته ای اش شفاف و پاسخگو باشد اما، ایران کاملا بی اعتنایی کرد. از این رو تلاش جامعه ی جهانی برای تعامل و پرهیز از رو در رویی نظامی با ایران ریشه ی اصلی این ناخشنودی است که در فشار برای تحریم متجلی می شود. درباره ی میزان تاثیرگذاری تحریم ها تردید جدی دارم و در این باره می توان بحث کرد که چگونه این فشارها به بخش های پایینی جامعه منتقل می شود. میزان موثر بودن تحریم ها به تحمل ایرانیان بستگی دارد و قابلیت حکومت در دور زدن تحریم ها با پرداخت هزینه های بیشتر برای ایجاد ارتباط با کشورهایی که کماکان حاضر به تماس با ایران هستند. در نهایت قضیه این است که جامعه ی جهانی می خواهد به ایران بگوید یک سری قواعد بین المللی وجود دارد که ما انتظار داریم به آن عمل کنید و رو راست باشید.»
سیامک دهقانپور:
«دو سال پس از انتخابات ریاست جمهوری ایران، احمدی نژاد در موقعیتی بسیار متفاوت قرار دارد. با توجه به تغییرات داخلی ایران آیا دولت آمریکا سیاست درستی در قبال ایران اتخاذ کرده است؟»
ویلیام فالن:
«در نگرانی هایی که رهبران عرب درباره ی ایران به من منتقل می کردند تردیدی نداشتم. آنها به خاطر رفتار ایران و پتانسیل تولید جنگ افزار هسته ای جدا نگران بودند. بنظرم گونه ای اضطراب و تشویش است که می توان ساعتها درباره ی مبنای تاریخی آن صحبت کرد. حال با توجه به موج فراگیر تغییرات منطقه نگرانی های رهبران متوجه بی ثباتی داخلی از جمله در خود ایران است. از این رو لفاظی های تند و آتشین نسبت به برنامه ی هسته ای ایران فروکش کرده است و برای آن دلایل متفاوتی وجود دارد. یکی اینکه بنظر می رسد فعالیت های هسته ای ایران با مشکلات فنی روبرو شده است از این رو کمتر در این باره از تهران شنیده می شود. از سوی دیگر عمده ی توجه رهبران کشورها به اوضاع داخلی و اعتراضات مردم شان است. رسانه ها هم موضوع داغ روزشان اوضاع منطقه است و موضوع جدید جایگزین نگرانی قبلی شده است. اما، ممکن است این وضعیت فرصتی را برای دیپلماسی پشت صحنه با ایران فراهم کرده باشد.»
سیامک دهقانپور:
«این روزها مرتب صحبت از تحریم ایران است. آیا در این شرایط تحریم راه موثری است؟»
ویلیام فالن:
«تردیدی نیست که تحریم ها نتیجه ی ناخشنودی است. این وضعیت ناشی از این است که شورای امنیت سازمان ملل چند بار در این پروسه از ایران خواست تا در باره ی برنامه ی هسته ای اش شفاف و پاسخگو باشد اما، ایران کاملا بی اعتنایی کرد. از این رو تلاش جامعه ی جهانی برای تعامل و پرهیز از رو در رویی نظامی با ایران ریشه ی اصلی این ناخشنودی است که در فشار برای تحریم متجلی می شود. درباره ی میزان تاثیرگذاری تحریم ها تردید جدی دارم و در این باره می توان بحث کرد که چگونه این فشارها به بخش های پایینی جامعه منتقل می شود. میزان موثر بودن تحریم ها به تحمل ایرانیان بستگی دارد و قابلیت حکومت در دور زدن تحریم ها با پرداخت هزینه های بیشتر برای ایجاد ارتباط با کشورهایی که کماکان حاضر به تماس با ایران هستند. در نهایت قضیه این است که جامعه ی جهانی می خواهد به ایران بگوید یک سری قواعد بین المللی وجود دارد که ما انتظار داریم به آن عمل کنید و رو راست باشید.»
سیامک دهقانپور:
«دو سال پس از انتخابات ریاست جمهوری ایران، احمدی نژاد در موقعیتی بسیار متفاوت قرار دارد. با توجه به تغییرات داخلی ایران آیا دولت آمریکا سیاست درستی در قبال ایران اتخاذ کرده است؟»
ویلیام فالن:
«این وضعیت مایه ناامیدی و دلسردی من هم شده است. وقتی دولت اوباما سر کار آمد دو پیام روشن برای بهبود روابط فرستاده شد به این معنی که قصد دارند روابطی متفاوت با تهران داشته باشند و از نو آغاز کنند. اما، با پاسخ سرد ایران روبرو شدند. احمدی نژاد یقینا با مشکلاتی در داخل روبرو است. اگر تلاش برای تماس و تعامل با واشنگتن را آغاز کند شاید بتواند برای حل بخشی از مشکلاتش از واشنگتن کمک بگیرد.»
۱۳۹۰ تیر ۲, پنجشنبه
۱۳۹۰ تیر ۱, چهارشنبه
۱۳۹۰ خرداد ۳۱, سه‌شنبه
۱۳۹۰ خرداد ۳۰, دوشنبه
۱۳۹۰ خرداد ۲۶, پنجشنبه
۱۳۹۰ خرداد ۲۵, چهارشنبه
۱۳۹۰ خرداد ۲۴, سه‌شنبه
۱۳۹۰ خرداد ۲۳, دوشنبه
۱۳۹۰ خرداد ۱۹, پنجشنبه
۱۳۹۰ خرداد ۱۸, چهارشنبه
پیشنهاد فرمانده ی پیشین سنتکام به احمدی نژاد
گفتگویی اختصاصی افق با دریاسالار ویلیام فالن، فرمانده ی پیشین ستاد مرکزی نیروهای آمریکا در خاورمیانه و شمال آفریقا (سنتکام)؛ پنج شنبه، نوزدهم خرداد، نهم ژوئن، ساعت نه و پانزده دقیقه شب به وقت تهران، تکرار دوازده نیمه شب.
فرمانده ی بلندپایه ی نظامی آمریکا که در ایجاد روابط نظامی آمریکا و چین نقش محوری داشت و همواره به عنوان یک فرمانده ی نظامی دیپلماتیک از او نام برده می شد گویا بر سر اختلاف نظر در مورد رویکرد آمریکا در قبال ایران پس از چهل و یک سال خدمت از سمت رهبری سنتکام کناره گرفت.
دریاسالار بازنشسته ی نیروی دریایی آمریکا ویلیام فالن که به فاکس شهرت دارد در گفتگو با افق به پرسش هایی در باره ی تحولات خاورمیانه و شمال آفریقا، منطقه ای که سه سال پیش تحت فرماندهی او قرار داشت، و تاثیرش بر روابط ایران و آمریکا پاسخ می دهد. دریاسالار فالن همچنین توصیه و پیشنهادی برای محمود احمدی نژاد دارد.
۱۳۹۰ خرداد ۱۷, سه‌شنبه
۱۳۹۰ خرداد ۱۶, دوشنبه
۱۳۹۰ خرداد ۱۲, پنجشنبه
۱۳۹۰ خرداد ۱۱, چهارشنبه
گفتگوی یکی از بستگان خانواده ی سحابی با افق
یکی از بستگان خانواده ی سحابی از شاهدان عینی به افق می گوید: «سه نکته را با قطعیت می توانم به شما بگویم. اینکه به ایشان ضربه زدند. به سینه، پهلو، و شکم ایشان با مشت ضربه زدند. به تمام آنهایی که داشتند جنازه (عزت الله سحابی) را می بردند حمله کردند تا جنازه را خود نیروهای امنیتی ببرند و به ایشان (هاله سحابی) هم ضربه زدند و هولشان دادند که افتادند روی زمین. اطرافیان به سوی ایشان رفتند. سعی کردند تنفس مصنوعی بدهند اما، حال ایشان همانجا بد شد و به بیمارستان بردند که دیگر فوت کردند... خانواده را تحت فشار گذاشتند در منزل ایشان (هاله سحابی) در گیشا و آنها را مجبور کردند امضا کنند که ایشان به مرگ طبیعی فوت کرده و جنازه را نیروهای امنیتی با خودشان بردند.»
اشتراک در:
پست‌ها (Atom)
