دو هفته از تولد افق گذشت. با عبور از مرحله ی فشار ناشی از راه اندازی برنامه در روزهای نخست اینک پا به مرحله حفظ حال و هوای فعلی ضمن ارتقاء کیفی برنامه گذاشته ایم. افق تنها هشت روز پس از قدم گذاشتن به جهان بحث جمع های بسیاری است. پیشنهادهای شما برای موضوع برنامه یا درخواست دعوت از کارشناسان و مهمان های مورد علاقه تان بسیار انرژی بخش و دلگرم کننده است. بدون نگاه شما اصلا افقی قابل دیدن نیست چه باز چه بسته. انتظارات روز به روز بیشتر و مسولیت سنگین تر می شود. من و همکارانم تمام تلاش مان این است که هر روز و هر هفته با دستی پر به سوی شما بیایم. استقبال از هفته ی گذشته کم از هفته ی اول نداشت.
۱۳۸۹ بهمن ۲, شنبه
نگاهی به هفته ی دوم افق
دوشنبه بحث میان دکتر میلانی و دکتر نفیسی بحث گرمی بود. آقای نفیسی به این اشاره کرد که نگرانی اسرائیل از برنامه ی هسته ای ایران این نیست که ایران بر روی اسرائیل بمب اتم بیاندازد چون با توجه به توان اتمی اسرائیل هیچ دیوانه ای این کار را نمی کند بلکه نگرانی اسرائیل امنیت منطقه ای اش و این است که یک تهدید دائمی از طریق حزب الله و حماس در همسایگان عرب اش می تواند آینده ی پیشرفت اقتصادی و تکنولوژیک اسرائیل را از طریق یک تهدید فرسایشی به مخاطره بیاندازد. به باور نفیسی هدف اسرائیلیان بقا است تا دست اندازی به کشوری دیگر. نفیسی یادآور شد که تنها تهدیدهای احمدی نژاد نبود که مایه ی نگرانی اسرائیل شد بلکه اشاره ی رفسنجانی نیز پیش از آن اسرائیلیان را نگران کرده بود.
دکتر میلانی گفت اسرائیلی ها بین اعراب و ایران خیلی تفاوت قائل اند و نگرانی از جنگ فرسایشی به قبل از کمپ دیوید بر می گردد و این خطر اینک کمتر شده است. همانطور که در اسناد ویکی لیکس نگرانی اعراب از ایران کاملا منعکس شده است.
نفیسی یادآوری کرد که بعد از کمپ دیوید فقط مصر بود که با اسرائیل رابطه برقرار کرد و نگرانی ها نه تنها افزایش یافت بلکه شاهد ایجاد حزب الله و حماس در غزه بودیم.
نفیسی و میلانی در این باره که آیا جمهوری اسلامی می تواند بدون اعتماد مردم در ایران اعتماد بین المللی را نسبت به فعالیت های هسته ای اش جلب کند اختلاف نظر داشتند. نفیسی تصریح کرد رژیم های دیکتاتوری نیاز به حمایت مردمی در این گونه برنامه ها ندارند اما، میلانی گفت جمهوری اسلامی بدون حمایت مردم حتما موفق نخواهد بود در صحنه ی بین المللی اعتمادسازی کند.
سه شنبه بحث جالبی بود با دکتر رضا قریشی و ریحانه مظاهری درباره ی تبعات اجرای هدفمندسازی یارانه ها پس از یک ماه در بخش انرژی. دکتر قریشی تاکید داشت اقتصاد ایران در خدمت سیاست قرار دارد و از این رو تا مشکلات سیاسی جمهوری اسلامی با آمریکا و جامعه ی جهانی حل نشود مشکلات اقتصادی با توجه به تحریم ها روز به روز پیچیده تر می شود. ریحانه مظاهری یادآوری کرد که مراکز تولیدی بیشترین ضربه را از افزایش بهای سوخت و انرژی متحمل شده اند و هنوز خیلی زود است در باره ی تبعات مثبت حذف یارانه ها از جمله کاهش مصرف سوخت صحبت کرد. مظاهری گفت ضربه ی جدی به خودروسازی ها وارد خواهد شد زیرا تولیدات داخلی از نظر مصرف بهینه سوخت قادر به رقابت با خودروهای وارداتی نیستند. به باور مظاهری هدفمندسازی یارانه ها آن تقسیم عادلانه ی ثروتی نیست که احمدی نژاد وعده داد. دکتر قریشی تاکید کرد تا زمانی که تولید و ارزش افزوده ایجاد نشود وضعیت به همین منوال و اقتصاد کماکان نفتی خواهد بود. او پیشنهاد کرد ایران با استفاده از امکانات ترانزیتی و نیروی انسانی متخصص، و ایجاد بندرهای آزاد شرایط اقتصادی کشور را دگرگون کند. به اعتقاد قریشی ارز هم باید به قیمت واقعی اش نزدیک شود.
چهارشنبه دکتر فرخ زندی و ژاله وفا لایحه ی برنامه ی پنج ساله ی پنجم توسعه را زیر ذره بین اقتصادی گذاشتند. به باور آنها تعیین هدف هایی چون افزایش نرخ رشد به ۸ درصد و کاهش نرخ بیکاری به ۷ درصد و جذب ۱۵۵ میلیارد دلار سرمایه ی شامل ۹۰ میلیارد دلار سرمایه ی خارجی و ۶۵ میلیارد دلار سرمایه ی داخلی در بخش انرژی طی پنج سال آتی یک شعار است تا چیزی حتی نزدیک به واقعیت. آمار نشان می دهد ایران بطور متوسط سالانه حدود دو میلیارد دلار سرمایه خارجی جذب کرده است در صورتی که در این طرح صحبت از ۹۰ میلیارد دلار سرمایه ی خارجی طی پنج سال است. یعنی سالی ۱۸ میلیارد دلار.
ژاله وفا گفت مدیرعامل شرکت نفت اخیرا گفت در بهترین سال فروش نفت ایران در ۱۳۸۷ که ایران ۷۸ میلیارد دلار درآمد داشت تنها ۳۰ درصد از این درآمد که با کسر عوارض و مالیات در واقع ۱۳ درصد بوده است برای صنعت نفت هزینه شده است. وفا نتیجه گرفت این نشان می دهد حتی تامین ۶۵ میلیارد دلاری که قرار است طی پنج سال یعنی سالی ۱۳ میلیارد دلار از محل داخلی جذب صنعت نفت شود تقریبا ناممکن است. وفا یادآور شد از سال ۱۳۷۲ تا کنون تنها ۳۴ میلیارد دلار سرمایه گذاری انجام شده یعنی در برنامه ی چهارم توسعه هم عقب هستیم.
دکتر زندی گفت سالی ۹ میلیارد دلار باید در چاههای نفت هزینه شود تا سطح فعلی تولید را حفظ کنیم در حالی که ۳ میلیارد دلار بیشتر هزینه نمی کنیم. زندی درباره ی اینکه آیا چین می تواند در این بین ایران را کمک کند و آیا تحت فشارها میان اقتصاد آمریکا و ایران مجبور به انتخاب خواهد شد گفت چین بیش از صد میلیارد دلار مازاد موازنه ی تجاری با آمریکا دارد در حالی که ۶ میلیارد دلار کل صادرات چین به ایران است از این رو بحثی در این نیست که تحت فشار آمریکا در شرایط لازم به راحتی ایران را ترک خواهد کرد.
پنج شنبه با عبدالعلی بازرگان و مراد ویسی نگاهی داشتیم به نهضت آزادی از مهدی بازرگان تا ابراهیم یزدی.
عبدالعلی بازرگان در پاسخ به این پرسش که چرا مهدی بازرگان پس از استعفا از دولت موقت دوباره تصمیم به شرکت در انتخابات مجلس و ریاست جمهوری گرفت در شرایطی که می دانست نمی تواند با روحانیت تکیه کرده به قدرت و آیت الله خمینی کار کند گفت مهدی بازرگان به انتخابات به عنوان فرصتی برای ابراز دیدگاهها و بیان مخالفت ها نگاه می کرد و در پی قدرت نبود زیرا می دانست با توجه به سایه ی ولایت فقیه بر کشور نمی توان کاری از پیش برد.
فرزند مهندس بازرگان و عضو ارشد نهضت آزادی که چون پدر مرحومش از مفسران قرآن است گفت مهندس بازرگان مطلقا اعتقاد نداشت که حکومت دینی باید برپا شود و قبول نداشت که دینداران و روحانیت از امتیاز خاصی برخوردارند. او تصریح کرد که پدرش تفکیکی میان احکام و موضوعات قائل بود و باور داشت حکومت و اداره ی جامعه امری صد در صد مردمی است و اسلام در مورد آن دستوری ندارد.
مراد ویسی با اشاره به سوابق تاریخی گفت حذف رجال سیاسی منجر به استبداد می شود؛ اتفاقی که در آغاز دهه ی چهل، در ابتدای دهه ی شصت و دهه ی هشتاد تکرار شد. ویسی یادآور شد بازرگان در دادگاه پیش از انقلاب در دفاع از نهضت ازادی گفت به شاه بگویید ما آخرین گروهی هستیم که بر اساس قانون اساسی مشروطه و به شکل مسالمت آمیز مبارزه می کنیم. مراد ویسی همچنین گفت در۲۰ مرداد سال ۶۲ هم بازرگان در نطقی در مجلس شورای اسلامی نسبت به خطر بازتولید استبداد هشدار داد اتفاقی که بسرعت رخ داد و در این روزها هم شاهد آن هستیم.
عبدالعلی بازرگان تاکید کرد تاریخ معاصر ایران نشان داده وقتی راههای مسالمت آمیز اعتراضی از سوی حکومت بسته شود راههای دیگری گشوده می شود و مردم واکنش خشونت بار نشان می دهند.
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر