سیامک دهقانپور:
«سیاست تعامل و تحریم پرزیدنت اوباما را چگونه ارزیابی می کنید؟»
جاناتان پاریس:
«تا حدودی موفقیت آمیز بوده است. فشار اقتصادی بر بانک ها و شرکت های ایرانی در دوبی که به سختی می توانند مبادلات ارزی و تجاری انجام دهند کاملا محسوس است. اوباما در این که حکومت ایران را تا حدودی به چهره ای منفور در جهان بدل کند موفق بوده است و شرایط خوشایندی برای مردم ایران نیست که ببینند سیاست های دولتشان از آنها چهره ای منفی در جهان معنکس کرده است.»
سیامک دهقانپور:
«شما در گزارش خود استدلال می کنید که سیاست اقتصادی احمدی نژاد برای ایران فاجعه بار بوده است اما، منجر به توقف برنامه ی هسته ای نخواهد شد. چطور؟»
جاناتان پاریس:
«به باور من اقتصاد در روند تصمیم گیری رهبری رژیم مشخصا آیت الله خامنه ای نقش تعیین کننده ای ندارد. اتفاقا خامنه ای از تحریم های بیشتری که ایران را بسوی خودکفایی اجباری سوق دهد استقبال می کند زیرا امکان فشار خارجی و ضربه پذیری نظام را کم می کند. البته بقای رژیم الویت نخست است از این منظر که سوءمدیریت اقتصادی توام با حذف یارانه ها و فشار تحریم ها می تواند به نارضایی عمومی دامن بزند. عده ای امیدوارند فشار کمرشکن اقتصادی بتواند رژیم را به مصالحه با جامعه ی بین المللی وادارد.»
سیامک دهقانپور:
«دولت احمدی نژاد اصلاح نظام بانکی و مالیاتی را در دست دارد تا چه حد موفق خواهد شد منابع مالی مورد نیازش را از تغییر سیستم مالیاتی تامین می کند؟»
جاناتان پاریس:
«آخرین باری که سعی کردند مالیات بر ارزش افزوده را افزایش دهند بازاریان در برابر دولت ایستادند دست به اعتصاب زدند و حکومت مجبور به عقب نشینی شد. تصور نمی کنم با توجه به وضعیت اقتصادی کنونی بازار بتواند حدود چهل میلیارد دلاری را که دولت امیدوارست از طریق تغییر سیستم مالیاتی بدست آورد تامین کند. بخش های سودآور اقتصاد ایران در دست سپاه است و بازار بیشترین لطمه را می بیند انتظار تحقق چنین خواستی غیرواقعی بنظر می رسد.»
سیامک دهقانپور:
«فکر می کنید مشکل در ارتباط با این است که نه مشوق ها و نه مجازات ها چندان چشمگیر نیستند؟»
جاناتان پاریس:
«همانطور که پرزیدنت اوباما در سخنرانی وضعیت سالانه ی کشور به کنگره تصریح کرد آمریکا به سوی شدت عمل بیشتر در برابر ایران گام برمی دارد. تابستان گذشته در تهران کسی فکر نمی کرد دیگر تحریمی در کار باشد اما چنین شد. الان مقامات ایران گونه ای دیگر می اندیشند. تاکید رئیس جمهور در سخنرانی اش بر اجرای دقیق تحریم و تشدید آن ممکن است تهران را در مسیر مصالحه قرار دهد. این آزمونی است که باید پیش از رفتن به مرحله ی بعدی مورد سنجش قرار داد.»
سیامک دهقانپور:
«شما در گزارش از وضعیت منطقه هم صحبت می کنید. وقتی به وضعیت تونس و لبنان و منطقه فکر می کنید آیا رابطه ای میان ساعت تحولات منطقه و ساعت تحولات در ایران می بینید؟»
جاناتان پاریس:
«جالب است من در گزارش از ساعت برنامه ی هسته ای و ساعت تحولات داخلی ایران صحبت می کنم شما یک ساعت تحولات منطقه را هم افزودید. آفرین. پرسش بسیار خوبی است. تونس تاثیری بنیادی بر تمام دیکتاتوری های منطقه خواهد گذاشت. لیبی در همسایگی با شرایط نسبتا مشابهی یک نمونه است. وقتی مردم لیبی می بینند قذافی از بن علی حمایت می کند و بن علی کشورش را ترک می کند نسبت به رهبری کشورشان دچار تردید می شوند. ممکن است فعلا نتوان انتظار خاصی از مردم لیبی داشت اما، روی جنبش سبز می توان حساب کرد. فکر می کنم جنبش سبز صدای تونس را می شنود. فکر می کنید احمدی نژاد خیراندیش تر از بن علی است. بنظر من رویکرد نقض حقوق بشر و سیاست اقتصادی احمدی نژاد بسیار بدتر از بن علی است. مشکل بیکاری در تونس وجود دارد ولی اقتصاد تونس از اقتصاد احمدی نژاد وضعیت بهتری دارد. مشکل این است که متاسفانه بخشی از بسیج و سپاه در خیابان های ایران به برادران و خواهران خود شلیک کردند اتفاقی که در تونس رخ نداد. اگر رویکردی که نیروی امنیتی تونس داشت از سوی نیروهای امنیتی ایران شاهد بودیم معلوم نبود شاید احمدی نژاد هم در هواپیمایی عازم دوبی بود.»
«سیاست تعامل و تحریم پرزیدنت اوباما را چگونه ارزیابی می کنید؟»
جاناتان پاریس:
«تا حدودی موفقیت آمیز بوده است. فشار اقتصادی بر بانک ها و شرکت های ایرانی در دوبی که به سختی می توانند مبادلات ارزی و تجاری انجام دهند کاملا محسوس است. اوباما در این که حکومت ایران را تا حدودی به چهره ای منفور در جهان بدل کند موفق بوده است و شرایط خوشایندی برای مردم ایران نیست که ببینند سیاست های دولتشان از آنها چهره ای منفی در جهان معنکس کرده است.»
سیامک دهقانپور:
«شما در گزارش خود استدلال می کنید که سیاست اقتصادی احمدی نژاد برای ایران فاجعه بار بوده است اما، منجر به توقف برنامه ی هسته ای نخواهد شد. چطور؟»
جاناتان پاریس:
«به باور من اقتصاد در روند تصمیم گیری رهبری رژیم مشخصا آیت الله خامنه ای نقش تعیین کننده ای ندارد. اتفاقا خامنه ای از تحریم های بیشتری که ایران را بسوی خودکفایی اجباری سوق دهد استقبال می کند زیرا امکان فشار خارجی و ضربه پذیری نظام را کم می کند. البته بقای رژیم الویت نخست است از این منظر که سوءمدیریت اقتصادی توام با حذف یارانه ها و فشار تحریم ها می تواند به نارضایی عمومی دامن بزند. عده ای امیدوارند فشار کمرشکن اقتصادی بتواند رژیم را به مصالحه با جامعه ی بین المللی وادارد.»
سیامک دهقانپور:
«دولت احمدی نژاد اصلاح نظام بانکی و مالیاتی را در دست دارد تا چه حد موفق خواهد شد منابع مالی مورد نیازش را از تغییر سیستم مالیاتی تامین می کند؟»
جاناتان پاریس:
«آخرین باری که سعی کردند مالیات بر ارزش افزوده را افزایش دهند بازاریان در برابر دولت ایستادند دست به اعتصاب زدند و حکومت مجبور به عقب نشینی شد. تصور نمی کنم با توجه به وضعیت اقتصادی کنونی بازار بتواند حدود چهل میلیارد دلاری را که دولت امیدوارست از طریق تغییر سیستم مالیاتی بدست آورد تامین کند. بخش های سودآور اقتصاد ایران در دست سپاه است و بازار بیشترین لطمه را می بیند انتظار تحقق چنین خواستی غیرواقعی بنظر می رسد.»
سیامک دهقانپور:
«فکر می کنید مشکل در ارتباط با این است که نه مشوق ها و نه مجازات ها چندان چشمگیر نیستند؟»
جاناتان پاریس:
«همانطور که پرزیدنت اوباما در سخنرانی وضعیت سالانه ی کشور به کنگره تصریح کرد آمریکا به سوی شدت عمل بیشتر در برابر ایران گام برمی دارد. تابستان گذشته در تهران کسی فکر نمی کرد دیگر تحریمی در کار باشد اما چنین شد. الان مقامات ایران گونه ای دیگر می اندیشند. تاکید رئیس جمهور در سخنرانی اش بر اجرای دقیق تحریم و تشدید آن ممکن است تهران را در مسیر مصالحه قرار دهد. این آزمونی است که باید پیش از رفتن به مرحله ی بعدی مورد سنجش قرار داد.»
سیامک دهقانپور:
«شما در گزارش از وضعیت منطقه هم صحبت می کنید. وقتی به وضعیت تونس و لبنان و منطقه فکر می کنید آیا رابطه ای میان ساعت تحولات منطقه و ساعت تحولات در ایران می بینید؟»
جاناتان پاریس:
«جالب است من در گزارش از ساعت برنامه ی هسته ای و ساعت تحولات داخلی ایران صحبت می کنم شما یک ساعت تحولات منطقه را هم افزودید. آفرین. پرسش بسیار خوبی است. تونس تاثیری بنیادی بر تمام دیکتاتوری های منطقه خواهد گذاشت. لیبی در همسایگی با شرایط نسبتا مشابهی یک نمونه است. وقتی مردم لیبی می بینند قذافی از بن علی حمایت می کند و بن علی کشورش را ترک می کند نسبت به رهبری کشورشان دچار تردید می شوند. ممکن است فعلا نتوان انتظار خاصی از مردم لیبی داشت اما، روی جنبش سبز می توان حساب کرد. فکر می کنم جنبش سبز صدای تونس را می شنود. فکر می کنید احمدی نژاد خیراندیش تر از بن علی است. بنظر من رویکرد نقض حقوق بشر و سیاست اقتصادی احمدی نژاد بسیار بدتر از بن علی است. مشکل بیکاری در تونس وجود دارد ولی اقتصاد تونس از اقتصاد احمدی نژاد وضعیت بهتری دارد. مشکل این است که متاسفانه بخشی از بسیج و سپاه در خیابان های ایران به برادران و خواهران خود شلیک کردند اتفاقی که در تونس رخ نداد. اگر رویکردی که نیروی امنیتی تونس داشت از سوی نیروهای امنیتی ایران شاهد بودیم معلوم نبود شاید احمدی نژاد هم در هواپیمایی عازم دوبی بود.»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر