مصاحبه اختصاصی افق با علا الرفاعی، از اعضای اپوزیسیون شرکت کننده در نشست آنتالیا در ترکیه، پژوهشگر موسسه ی صلح در آمریکا و دانشجوی مطالعات خاورمیانه در دانشگاه مریلند، ساکن واشنگتن:
سیامک دهقانپور:
«زنان در سوریه در این اعتراضات در پی چه حقوقی هستند؟»
علا الرفاعی:
«زنان هم به شکلی در سوریه و در جامعه ی مردسالار آن با سنت های مذهبی اش سرکوب شده اند. در آغاز انقلاب بیشتر شاهد حضور مردان جوان زیر سی سال در خیابان ها بودیم و بتدریج زن ها نیز حضور پیدا کرده اند.»
سیامک دهقانپور:
«بسیاری دولت سوریه را دولتی سکولار می دانند. شما چه فکر می کنید؟»
علا الرفاعی:
«فکر نمی کنم دولتی سکولار باشد. اگر بخواهیم واژه ی سکولار را به معنای واقعی اش استفاده کنیم سکولار نیست. حکومتی دیکتاتوری است. از یک منظر سکولار است چون حکومت عربستان سعودی نیست که زنان باید از سر تا پایشان را بپوشانند و حق رانندگی ندارند. درست است در سوریه برای من اجباری نیست که حجاب داشته باشم و موهایم را بپوشانم و طبعا می توانم رانندگی کنم و آزادانه با دوستانم به این سو و آن سو بروم. از این منظر سکولار است ولی از نظر مشارکت سیاسی و دیگر حقوق برای زنان سکولار نیست و دیکتاتوری است. حکومتی است که به هر کار ممکن برای ماندن بر سر قدرت دست می زند.»
سیامک دهقانپور:
«آیا نگران این نیستید که حکومتی پس از اسد همین حقوقی را که دارید از شما بگیرد؟»
علا الرفاعی:
«جامعه ی سوریه ترکیبی است از گروههای قومی و مذهبی مختلف. حدود شصت و پنج تا هفتاد درصد سنی اند اما، کرد، مسیحی، یهودی، و ارمنی هم در سوریه زندگی می کنند. زیبایی انقلاب سوریه در این است که همه یکی شده اند. حکومت اسد البته می گوید ما از مردم در برابر جنگ فرقه ای حفاظت می کنیم. در حمص کوشیدند جنگ میان علوی ها و سنی ها راه بیاندازند و تصویری از جنگ داخلی به نمایش بگذارند. اسد می کوشد تصویری از آشوب به جهان منعکس کند تا بگوید آنها تنها گزینه ی قابل تکیه اند.»
سیامک دهقانپور:
«آیا می دانید چه حکومتی پس از اسد می خواهید؟»
علا الرفاعی:
«در داخل کشور همکاری های درون هر شهر برای انتخاب افرادی که در دوره ی گذار اداره ی امور را در دست خواهند گرفت وجود دارد و اپوزیسیون خارج از کشور از این تلاش ها حمایت می کند. طی یک انتخابات آزاد هر کس برنده شود حکومت را تشکیل خواهد داد ولی اینگونه نیست که اخوان المسلمین، یا دیگر گروهها تمام قدرت را در دست بگیرند. نه. من خیلی خوش بین هستم و معتقدم سوریه برای تغییرات واقعی دموکراتیک آماده است. من نگران رفتن این رژیم نیستم چرا که این رژیم باید برود مساله این است که جنگ داخلی در کار نخواهد بود این تبلیغات رژیم اسد برای ترساندن جامعه ی جهانی و آمریکا است.»
سیامک دهقانپور:
«آیا به این فکر کرده اید که آنقدر متوجه سرنگونی اسد هستید که به هر امتیاز احتمالا خوبی هم که می دهد بی توجه اید؟»
علا الرفاعی:
«صادقانه بگویم. من به همه ی آنچه اسد می گوید گوش می کنم و به تمام کارهایش و آنچه سفرایش در خارج و نخست وزیر انجام می دهند توجه دارم. ببینید او وعده ی گفتگو با اپوزیسیون داد. در آن جلسه وقتی یک عضو اپوزیسیون گفت مردم طی چهار ماه گذشته در خیابان ها خواهان سرنگونی رژیم هستند او را کتک زدند و شعار «خدا، سوریه، فقط بشار» را فریاد زدند و معلوم نیست چه بلایی سرش آوردند و اینک کجاست. وقتی می گویند دیالوگ دروغ می گویند. وقتی مشخصات لازم برای تشکیل حزب را می بینید متوجه می شوید تشکیل حزب غیرممکن است. حزب بعث به آنچه اسد وعده می دهد عمل نمی کنند. اسد مرتب می گوید چنین خواهیم کرد و چنان خواهیم کرد اما، آنچه اتفاق می افتد کشتار روزانه ی مردم است.»
سیامک دهقانپور:
«پس شما می گویید او وقت می خرد و سیاست مشت آهنین را دنبال می کند؟»
علا الرفاعی:
«هر روز بین دویست تا چهارصد تن در سوریه بازداشت می شوند. شهرها همچنان در محاصره تانک ها است و کشتار مردم ادامه دارد.»
سیامک دهقانپور:
«چه انگیزه ای باعث می شود در سایه ی ترس از گلوله باز هم برای تظاهرات به خیابان ها بیایند؟ افرادی که با شما در تماس اند چه می گویند؟»
علا الرفاعی:
«چون دولت اجازه ی فعالیت به هیچ رسانه ای را در سوریه نمی دهد دوستان و خانواده ی من و فعالانی که با من روزانه در تماس هستند تصاویر زیادی از اعتراضات را برایم می فرستند. آنها به من می گویند این اولین بار است که ما احساس می کنیم می توانیم بدون ترس از هیچ کس به خیابان برویم و فریاد آزادی سر بدهیم. آنها می گویند هیچ یک از وعده های اصلاحات طی یازده سال گذشته به عمل نرسیده است. دوستی دارم که طرفدار اسد بود و می گفت او رهبر جوان و تحصیلکرده ای است اما، او نیز دیگر باوری به اسد ندارد.»
سیامک دهقانپور:
«آیا کسی از نزدیکان یا دوستان شما کشته یا دستگیر شده اند؟»
علا الرفاعی:
«به هزار و نهصد و هشتاد و دو که بازگردم وقتی در حما بدستور حافظ اسد بیش از چهل و هفت هزار تن کشته شدند پدربزرگ من که در دهه ی هشتاد زندانی سیاسی و استاد دانشگاه بود یکی از کشته شدگان بود. تا امروز هنوز نمی دانیم جسد او کجا دفن شده است.»
سیامک دهقانپور:
«در اعتراضات اخیر چطور؟»
علا الرفاعی:
«بیش از پنج تن از دوستانم چندین بار بازداشت و آزاد شده اند و شماری از آنها هنوز در زندان اند. من این فرصت را پیدا کردم در اولین کنفرانس اپوزیسیون در آنتالیا در اواخر ماه مه شرکت کنم. حدود پنجاه جوان فعال زیر سی سال را در آنجا دیدم که توانسته بودند خود را از درون سوریه به کنفرانس در ترکیه برسانند. آثار شکنجه را با چشمان خودم بر بدنشان دیدم. آنها الان بازگشته اند و در تظاهرات حضور دارند. آنها به من می گویند کشته شدن در راه آزادی سوریه برایشان مهم نیست.»
سیامک دهقانپور:
«با این حجم سرکوب چگونه راهپیمایی های چنین بزرگی را شاهدیم؟»
علا الرفاعی:
«یکی از شعارهای انقلاب سوریه این است که خشونت ترس را در ما می کشد. هر چه خشونت بیشتر می شود مردم و جوانان انگیزه ی بیشتری پیدا می کنند تا در خیابان ها بمانند و به خانه برنگردند.»
سیامک دهقانپور:
«آیا تظاهرات جمعه ها طی مراسم نماز جمعه برنامه ریزی می شود؟»
علا الرفاعی:
«نماز جمعه یکی از راههای تماس گیری است و گاهی حتی مسیحیان را در مسجد می بینید که برای پیوستن به تظاهرات آمده اند. اما، هماهنگی ها از حلقه های کوچک محلی شروع می شود و این حلقه ها با هدف مشترک دست زدن به یک انقلاب صلح آمیز به هم وصل می شوندد. البته با فعالیت های مخابرات یا همان سرویس اطلاعات سوریه روز به روز فعالیت ها دشوارتر می شود. مردم به این نتیجه رسیده اند که اگر اعتراضات را متوقف کنند و به خانه هایشان بازگردند سرکوب شدیدتر خواهد شد. راه بازگشتی در کار نیست و سد ترس شکسته شده است.»
سیامک دهقانپور:
«آیا جنبش زنان ایران الهام بخش شما در اعتراضات بوده است؟»
علا الرفاعی:
«وقتی به تصاویر زنان ایرانی که در زمان انتخابات خواهان تغییر بودند نگاه می کردم به خودم می گفتم چرا این اتفاق در سوریه نباید رخ بدهد. البته یک جورهایی تلاش های آنها الهام بخش ما بود. هر دوی ما از یک معضل مشترک رنج می بریم.»
سیامک دهقانپور:
«فکر می کنی حالا شما می توانید الهام بخش آنان باشید؟»
علا الرفاعی:
«امیدوارم چنین بشود. من دوستان ایرانی بسیاری در دانشگاه دارم که می گویند کاش می شد ما هم می توانستیم آنچه را که می خواهیم در خیابان ها فریاد بزنیم. من به آنها می گویم وقتی کاری را شروع کردید توقف نکنید ادامه دهید. انقلاب سوریه انقلابی صلح آمیز است و از این رو حمایت بسیاری را به خود جلب کرده است. این جنگی است که حکومت علیه مردم خودش شروع کرده است.»
سیامک دهقانپور:
«آیا کسانی در اپوزیسیون هستند که معتقدند باید در برابر رژیم سلاح بدست گرفت؟»
علا الرفاعی:
«هیچ بخشی از اپوزیسیون چنین فکر نمی کند. ارتش کاملا در کنترل حکومت است و مردم هم فقیرند و چنین امکانی ندارند.»
سیامک دهقانپور:
«ولی اگر امکانش را داشتید سلاح بدست می گرفتید؟»
علا الرفاعی:
«فکر نمی کنم. لحظه ای که اولین نفر اسلحه در دست بگیرد و دیگری را بکشد همه چیز از بین رفته و تمام شده است.»
سیامک دهقانپور:
«پس فکر می کنید با این شیوه پیروز این مبارزه هستید؟»
علا الرفاعی:
«ما با رویکرد صلح آمیز و متمدنانه پیروز این مبارزه هستیم. باید تصاویر جوانانی را ببینید که در برابر تانک با گل رز در دست می ایستند و به ارتشی ها می گویند شما از مردم هستید، باید از ملت حفاظت کنید و به دستورات مافوق گوش نکنید. با همین رویکرد است که اخیرا شاهد ترک خدمت شماری از افسران بلندپایه هستیم و حکومت روز به روز تضعیف می شود.»
سیامک دهقانپور:
«شما باتفاق دوستانتان شنبه تظاهراتی را در برابر کاخ سفید برنامه ریزی کردید. چه درخواستی از جامعه ی جهانی و آمریکا دارید؟»
علا الرفاعی:
«ما خواهان تحریم و توقیف اموال و دارایی های مقامات مسول حکومت سوریه و کشاندن آنها به دادگاه جنایات علیه بشریت هستیم. ما نتایج خوبی تا کنون گرفته ایم. پرزیدنت اوباما و وزیر خارجه موضع گیری های خوبی داشته اند که ناشی از فشارهای ما در خارج از سوریه همزمان با تظاهرات در داخل بوده است. ما مرتب به کنگره می رویم تا به آنها گزارش اوضاع را ارائه دهیم. در رسانه ها حاضر می شویم. از دولت آمریکا و اروپا می خواهیم که در کنار مردم سوریه بایستند. احتمال زیاد دارد که سفیر سوریه بدلیل اقدامات چند ماه گذشته ی سفارت در واشنگتن از خاک آمریکا اخراج شود. اف بی آی، اداره ی آگاهی فدرال آمریکا، در این باره در حال تحقیق از کارمندان سفارت و خود ما است. افرادی از سفارت سوریه تصاویری از جلسات ما گرفته اند و بر آن مبنا اعضای خانواده های ما را در سوریه تهدید کرده و بازداشت کرده اند. بعضی مقامات سیاسی از ما می پرسند آیا خواهان مداخله نظامی هستید. پاسخ ما منفی است. نه، ما به هیچ عنوان خواهان دخالت نظامی نیستیم.»
سیامک دهقانپور:
«تحریم های آمریکا علیه مقامات ایرانی مسول سرکوب مردم سوریه چه واکنشی را در میان سوری ها در پی داشت؟»
علا الرفاعی:
«ما می دانیم رژیم سوریه تضعیف شده و بر روی حمایت ایران و حزب الله لبنان حساب می کند. به عنوان یک سوری و یک انقلابی مایه ی تاسف است که می بینیم کشوری در کشتار مردم سوریه به رژیم کمک می کند اما، این کشور ایران نیست که چنین می کند بلکه حکومت ایران است. حکومت سوریه و ایران هر دو از یک جنس و هر دو رژیم های دیکتاتوری و جنایتکارند. از این جهت مهم است که دنیا بفهمد حکومت ایران در کشتار مردم آزادیخواه سوریه دست دارد. ما از مردم داخل ایران در جنبش سبز و هر گرایش دیگری می خواهیم از حکومتشان بپرسند چرا مردم بیگناه سوریه را می کشید و در سوریه چه می خواهید؟ شاید این حرکت خوبی برای ادامه ی اعتراضات در ایران باشد.»
سیامک دهقانپور:
«زنان در سوریه در این اعتراضات در پی چه حقوقی هستند؟»
علا الرفاعی:
«زنان هم به شکلی در سوریه و در جامعه ی مردسالار آن با سنت های مذهبی اش سرکوب شده اند. در آغاز انقلاب بیشتر شاهد حضور مردان جوان زیر سی سال در خیابان ها بودیم و بتدریج زن ها نیز حضور پیدا کرده اند.»
سیامک دهقانپور:
«بسیاری دولت سوریه را دولتی سکولار می دانند. شما چه فکر می کنید؟»
علا الرفاعی:
«فکر نمی کنم دولتی سکولار باشد. اگر بخواهیم واژه ی سکولار را به معنای واقعی اش استفاده کنیم سکولار نیست. حکومتی دیکتاتوری است. از یک منظر سکولار است چون حکومت عربستان سعودی نیست که زنان باید از سر تا پایشان را بپوشانند و حق رانندگی ندارند. درست است در سوریه برای من اجباری نیست که حجاب داشته باشم و موهایم را بپوشانم و طبعا می توانم رانندگی کنم و آزادانه با دوستانم به این سو و آن سو بروم. از این منظر سکولار است ولی از نظر مشارکت سیاسی و دیگر حقوق برای زنان سکولار نیست و دیکتاتوری است. حکومتی است که به هر کار ممکن برای ماندن بر سر قدرت دست می زند.»
سیامک دهقانپور:
«آیا نگران این نیستید که حکومتی پس از اسد همین حقوقی را که دارید از شما بگیرد؟»
علا الرفاعی:
«جامعه ی سوریه ترکیبی است از گروههای قومی و مذهبی مختلف. حدود شصت و پنج تا هفتاد درصد سنی اند اما، کرد، مسیحی، یهودی، و ارمنی هم در سوریه زندگی می کنند. زیبایی انقلاب سوریه در این است که همه یکی شده اند. حکومت اسد البته می گوید ما از مردم در برابر جنگ فرقه ای حفاظت می کنیم. در حمص کوشیدند جنگ میان علوی ها و سنی ها راه بیاندازند و تصویری از جنگ داخلی به نمایش بگذارند. اسد می کوشد تصویری از آشوب به جهان منعکس کند تا بگوید آنها تنها گزینه ی قابل تکیه اند.»
سیامک دهقانپور:
«آیا می دانید چه حکومتی پس از اسد می خواهید؟»
علا الرفاعی:
«در داخل کشور همکاری های درون هر شهر برای انتخاب افرادی که در دوره ی گذار اداره ی امور را در دست خواهند گرفت وجود دارد و اپوزیسیون خارج از کشور از این تلاش ها حمایت می کند. طی یک انتخابات آزاد هر کس برنده شود حکومت را تشکیل خواهد داد ولی اینگونه نیست که اخوان المسلمین، یا دیگر گروهها تمام قدرت را در دست بگیرند. نه. من خیلی خوش بین هستم و معتقدم سوریه برای تغییرات واقعی دموکراتیک آماده است. من نگران رفتن این رژیم نیستم چرا که این رژیم باید برود مساله این است که جنگ داخلی در کار نخواهد بود این تبلیغات رژیم اسد برای ترساندن جامعه ی جهانی و آمریکا است.»
سیامک دهقانپور:
«آیا به این فکر کرده اید که آنقدر متوجه سرنگونی اسد هستید که به هر امتیاز احتمالا خوبی هم که می دهد بی توجه اید؟»
علا الرفاعی:
«صادقانه بگویم. من به همه ی آنچه اسد می گوید گوش می کنم و به تمام کارهایش و آنچه سفرایش در خارج و نخست وزیر انجام می دهند توجه دارم. ببینید او وعده ی گفتگو با اپوزیسیون داد. در آن جلسه وقتی یک عضو اپوزیسیون گفت مردم طی چهار ماه گذشته در خیابان ها خواهان سرنگونی رژیم هستند او را کتک زدند و شعار «خدا، سوریه، فقط بشار» را فریاد زدند و معلوم نیست چه بلایی سرش آوردند و اینک کجاست. وقتی می گویند دیالوگ دروغ می گویند. وقتی مشخصات لازم برای تشکیل حزب را می بینید متوجه می شوید تشکیل حزب غیرممکن است. حزب بعث به آنچه اسد وعده می دهد عمل نمی کنند. اسد مرتب می گوید چنین خواهیم کرد و چنان خواهیم کرد اما، آنچه اتفاق می افتد کشتار روزانه ی مردم است.»
سیامک دهقانپور:
«پس شما می گویید او وقت می خرد و سیاست مشت آهنین را دنبال می کند؟»
علا الرفاعی:
«هر روز بین دویست تا چهارصد تن در سوریه بازداشت می شوند. شهرها همچنان در محاصره تانک ها است و کشتار مردم ادامه دارد.»
سیامک دهقانپور:
«چه انگیزه ای باعث می شود در سایه ی ترس از گلوله باز هم برای تظاهرات به خیابان ها بیایند؟ افرادی که با شما در تماس اند چه می گویند؟»
علا الرفاعی:
«چون دولت اجازه ی فعالیت به هیچ رسانه ای را در سوریه نمی دهد دوستان و خانواده ی من و فعالانی که با من روزانه در تماس هستند تصاویر زیادی از اعتراضات را برایم می فرستند. آنها به من می گویند این اولین بار است که ما احساس می کنیم می توانیم بدون ترس از هیچ کس به خیابان برویم و فریاد آزادی سر بدهیم. آنها می گویند هیچ یک از وعده های اصلاحات طی یازده سال گذشته به عمل نرسیده است. دوستی دارم که طرفدار اسد بود و می گفت او رهبر جوان و تحصیلکرده ای است اما، او نیز دیگر باوری به اسد ندارد.»
سیامک دهقانپور:
«آیا کسی از نزدیکان یا دوستان شما کشته یا دستگیر شده اند؟»
علا الرفاعی:
«به هزار و نهصد و هشتاد و دو که بازگردم وقتی در حما بدستور حافظ اسد بیش از چهل و هفت هزار تن کشته شدند پدربزرگ من که در دهه ی هشتاد زندانی سیاسی و استاد دانشگاه بود یکی از کشته شدگان بود. تا امروز هنوز نمی دانیم جسد او کجا دفن شده است.»
سیامک دهقانپور:
«در اعتراضات اخیر چطور؟»
علا الرفاعی:
«بیش از پنج تن از دوستانم چندین بار بازداشت و آزاد شده اند و شماری از آنها هنوز در زندان اند. من این فرصت را پیدا کردم در اولین کنفرانس اپوزیسیون در آنتالیا در اواخر ماه مه شرکت کنم. حدود پنجاه جوان فعال زیر سی سال را در آنجا دیدم که توانسته بودند خود را از درون سوریه به کنفرانس در ترکیه برسانند. آثار شکنجه را با چشمان خودم بر بدنشان دیدم. آنها الان بازگشته اند و در تظاهرات حضور دارند. آنها به من می گویند کشته شدن در راه آزادی سوریه برایشان مهم نیست.»
سیامک دهقانپور:
«با این حجم سرکوب چگونه راهپیمایی های چنین بزرگی را شاهدیم؟»
علا الرفاعی:
«یکی از شعارهای انقلاب سوریه این است که خشونت ترس را در ما می کشد. هر چه خشونت بیشتر می شود مردم و جوانان انگیزه ی بیشتری پیدا می کنند تا در خیابان ها بمانند و به خانه برنگردند.»
سیامک دهقانپور:
«آیا تظاهرات جمعه ها طی مراسم نماز جمعه برنامه ریزی می شود؟»
علا الرفاعی:
«نماز جمعه یکی از راههای تماس گیری است و گاهی حتی مسیحیان را در مسجد می بینید که برای پیوستن به تظاهرات آمده اند. اما، هماهنگی ها از حلقه های کوچک محلی شروع می شود و این حلقه ها با هدف مشترک دست زدن به یک انقلاب صلح آمیز به هم وصل می شوندد. البته با فعالیت های مخابرات یا همان سرویس اطلاعات سوریه روز به روز فعالیت ها دشوارتر می شود. مردم به این نتیجه رسیده اند که اگر اعتراضات را متوقف کنند و به خانه هایشان بازگردند سرکوب شدیدتر خواهد شد. راه بازگشتی در کار نیست و سد ترس شکسته شده است.»
سیامک دهقانپور:
«آیا جنبش زنان ایران الهام بخش شما در اعتراضات بوده است؟»
علا الرفاعی:
«وقتی به تصاویر زنان ایرانی که در زمان انتخابات خواهان تغییر بودند نگاه می کردم به خودم می گفتم چرا این اتفاق در سوریه نباید رخ بدهد. البته یک جورهایی تلاش های آنها الهام بخش ما بود. هر دوی ما از یک معضل مشترک رنج می بریم.»
سیامک دهقانپور:
«فکر می کنی حالا شما می توانید الهام بخش آنان باشید؟»
علا الرفاعی:
«امیدوارم چنین بشود. من دوستان ایرانی بسیاری در دانشگاه دارم که می گویند کاش می شد ما هم می توانستیم آنچه را که می خواهیم در خیابان ها فریاد بزنیم. من به آنها می گویم وقتی کاری را شروع کردید توقف نکنید ادامه دهید. انقلاب سوریه انقلابی صلح آمیز است و از این رو حمایت بسیاری را به خود جلب کرده است. این جنگی است که حکومت علیه مردم خودش شروع کرده است.»
سیامک دهقانپور:
«آیا کسانی در اپوزیسیون هستند که معتقدند باید در برابر رژیم سلاح بدست گرفت؟»
علا الرفاعی:
«هیچ بخشی از اپوزیسیون چنین فکر نمی کند. ارتش کاملا در کنترل حکومت است و مردم هم فقیرند و چنین امکانی ندارند.»
سیامک دهقانپور:
«ولی اگر امکانش را داشتید سلاح بدست می گرفتید؟»
علا الرفاعی:
«فکر نمی کنم. لحظه ای که اولین نفر اسلحه در دست بگیرد و دیگری را بکشد همه چیز از بین رفته و تمام شده است.»
سیامک دهقانپور:
«پس فکر می کنید با این شیوه پیروز این مبارزه هستید؟»
علا الرفاعی:
«ما با رویکرد صلح آمیز و متمدنانه پیروز این مبارزه هستیم. باید تصاویر جوانانی را ببینید که در برابر تانک با گل رز در دست می ایستند و به ارتشی ها می گویند شما از مردم هستید، باید از ملت حفاظت کنید و به دستورات مافوق گوش نکنید. با همین رویکرد است که اخیرا شاهد ترک خدمت شماری از افسران بلندپایه هستیم و حکومت روز به روز تضعیف می شود.»
سیامک دهقانپور:
«شما باتفاق دوستانتان شنبه تظاهراتی را در برابر کاخ سفید برنامه ریزی کردید. چه درخواستی از جامعه ی جهانی و آمریکا دارید؟»
علا الرفاعی:
«ما خواهان تحریم و توقیف اموال و دارایی های مقامات مسول حکومت سوریه و کشاندن آنها به دادگاه جنایات علیه بشریت هستیم. ما نتایج خوبی تا کنون گرفته ایم. پرزیدنت اوباما و وزیر خارجه موضع گیری های خوبی داشته اند که ناشی از فشارهای ما در خارج از سوریه همزمان با تظاهرات در داخل بوده است. ما مرتب به کنگره می رویم تا به آنها گزارش اوضاع را ارائه دهیم. در رسانه ها حاضر می شویم. از دولت آمریکا و اروپا می خواهیم که در کنار مردم سوریه بایستند. احتمال زیاد دارد که سفیر سوریه بدلیل اقدامات چند ماه گذشته ی سفارت در واشنگتن از خاک آمریکا اخراج شود. اف بی آی، اداره ی آگاهی فدرال آمریکا، در این باره در حال تحقیق از کارمندان سفارت و خود ما است. افرادی از سفارت سوریه تصاویری از جلسات ما گرفته اند و بر آن مبنا اعضای خانواده های ما را در سوریه تهدید کرده و بازداشت کرده اند. بعضی مقامات سیاسی از ما می پرسند آیا خواهان مداخله نظامی هستید. پاسخ ما منفی است. نه، ما به هیچ عنوان خواهان دخالت نظامی نیستیم.»
سیامک دهقانپور:
«تحریم های آمریکا علیه مقامات ایرانی مسول سرکوب مردم سوریه چه واکنشی را در میان سوری ها در پی داشت؟»
علا الرفاعی:
«ما می دانیم رژیم سوریه تضعیف شده و بر روی حمایت ایران و حزب الله لبنان حساب می کند. به عنوان یک سوری و یک انقلابی مایه ی تاسف است که می بینیم کشوری در کشتار مردم سوریه به رژیم کمک می کند اما، این کشور ایران نیست که چنین می کند بلکه حکومت ایران است. حکومت سوریه و ایران هر دو از یک جنس و هر دو رژیم های دیکتاتوری و جنایتکارند. از این جهت مهم است که دنیا بفهمد حکومت ایران در کشتار مردم آزادیخواه سوریه دست دارد. ما از مردم داخل ایران در جنبش سبز و هر گرایش دیگری می خواهیم از حکومتشان بپرسند چرا مردم بیگناه سوریه را می کشید و در سوریه چه می خواهید؟ شاید این حرکت خوبی برای ادامه ی اعتراضات در ایران باشد.»
۱ نظر:
لطفا زمان برنامه را با محوریت بیشتر حول مسایل انتخابات واقتصاد در ایران افزایش دهید.
ضمنا ازحضور آقایان بنی صدر،میلانی،
واحدی ونگهبان استفاده بیشتری شود.
باسپاس
ارسال یک نظر