آیا خط قرمز ایران و خط قرمز اسرائیل همدیگر را قطع می کنند؟

دولت پرزیدنت بوش از ابراز نظر درباره ی گزارش جنجال برانگیز سیمور هرش، ژورنالیست نشریه ی نیویورکر، خودداری کرده و آن را کم اهمیت جلوه می دهد.
سیمور هرش، ژورنالیست جنجال برانگیز نشریه ی نیویورکر، در آخرین مقاله ی خود مدعی است رهبران کنگره ی آمریکا سال گذشته با درخواست پرزیدنت بوش مبنی بر تخصیص بودجه ی مازاد ۴۰۰ میلیون دلاری برای عملیات پنهانی در ایران با هدف گردآوری اطلاعات و حمایت از اپوزیسیون درون ایران در جنوب شرقی و غربی و غرب موافقت کرده بودند اما، درباره ی گستره این عملیات اطلاعات کافی در اختیارشان قرار نگرفته بود.
هرش از سال ۲۰۰۵ درباره ی طرح دولت پرزیدنت بوش برای یافتن شواهدی در راستای حمله به ایران قلم می زند. سخنگویان کاخ سفید و وزارت خارجه ی آمریکا چون چند سال گذشته دیروز نیز با بی اعتنایی از ابراز نظر در باره ی گزارش اخیر خودداری کردند.
رابرت گیبز، مسول روابط عمومی کمپین سناتور دموکرات براک اوباما، نامزد انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، با اشاره به مقاله ی سیمور هرش می گوید آمریکا پیش از دست زدن به اقدام نظامی علیه ایران می تواند به کارهای بسیاری در هماهنگی با دیگر کشورها در منطقه و اروپا برای تحت فشار گذاشتن ایران دست بزند. سخنگوی اوباما تاکید می کند براک اوباما گزینه ی نظامی را از نظر خارج نمی کند اما، گزینه ی نظامی گزینه ی نخست در قبال ایران نخواهد بود. رابرت گیبز می گوید ما نیاز به دیپلماسی توام با اقتدار در برابر ایران داریم و باید نوعی عمل کنیم که برای تهران روشن شود در حالی که اجازه نمی دهیم برنامه ی هسته ای ظن برانگیزش را ادامه داده و به بی ثباتی در خاورمیانه دامن بزند نسبت به اعمالش احساس مسولیت کند.
براک اوباما در سایه ی عملکرد دولت احمدی نژاد و اظهارات ضد اسرائیلی اش مواضع خود را درباره ی گفتگوی مستقیم با تهران تعدیل کرده است و قصد دارد در طول تابستان طی سفری به اروپا و خارومیانه در اسرائیل با رهبران آن کشور درباره ی ایران گفتگو کند.
انتشار گزارش سیمور هرش با مواضع تند برخی از مقامات سیاسی اسرائیل نسبت به امکان دست زدن به اقدام نظامی علیه ایران و فشارهای مقامات اسرائیل برای تشدید تحریم های کنگره بویژه تحریم فروش بنزین به عنوان راه حلی برای پرهیز از اقدام نظامی علیه ایران توام شده است.
ایلیانا راس لتینن، عضو ارشد جمهوریخواه کمیته ی امور خارجی مجلس نمایندگان آمریکا، در همین راستا دیروز دیداری با اهود المرت، نخست وزیر اسرائیل، و شیمون پرز، رئیس جمهوری آن کشور، داشت. راس لتینن که از تنظیم کنندگان تحریم های جدید علیه ایران است در سخنرانی در اسرائیل با اشاره به تهدیدهای اخیر فرماندهان سپاه مبنی بر حمله ی موشکی علیه اسرائیل و مسدود کردن تنگه ی هرمز گفت جاه طلبی های مرگبار جمهوری اسلامی و نه درگیری های فلسطینیان با اسرائیل عمده ترین عامل بی ثباتی در خاورمیانه و بزرگترین تهدید علیه منافع ملی آمریکا و اسرائیل است.
گر چه دولت پرزیدنت بوش ادعاهای سیمور هرش را رد کرده است اما، در نشریات گزارش هایی وجود دارد که از احتمال آغاز یک مجموعه تحقیقات برای یافتن منابع اطلاعاتی مورد اشاره ی هرش در ارتش، نهادهای اطلاعاتی و کنگره خبر می دهد.
بسیاری معتقدند سابقه ی طولانی هرش در افشای اطلاعاتی در گذشته از جنگ ویتنام تا جنگ عراق و زندان ابوقریب و آگاهی سردبیر نیویورکر از منابع اطلاعاتی او این احتمال را تقویت می کند که هرش نمی تواند داستانی ساخته و پرداخته ی ذهن اش نوشته باشد.
در عین حال گروهی معتقدند این مقاله خواسته یا ناخواسته به بخشی از جنگ روانی علیه ایران بدل شده است.
در این روزها تحلیلگران از چندین خط قرمز صحبت می کنند. این خطوط قرمز در جاهایی خط قرمز ایران، تعلییق غنی سازی اورانیوم، را قطع می کند.
خط قرمز نخست زمانی است که مرکز غنی سازی اورانیوم نطنز به ظرفیتی دست پیدا کند که بتواند اورانیوم لازم برای یک بمب اتم را تولید کند و گمانه زنی ها پایان سال جاری را مطرح می کنند.
خط قرمز دوم زمانی است که ایران موشک های دفاعی SA-20 را از روسیه دریافت کند و تحلیلگران می گویند در پنتاگون این نگرانی وجود دارد که اسرائیل پیش از این که این موشک ها در اختیار ایران قرار گیرد قصد حمله داشته باشد.
اسرائیل چندی پیش عملیات آزمایشی یک حمله ی هوایی را انجام داد و کارشناسان پیش بینی می کنند چنین عملیاتی باز هم تکرار شود.
بعضی کارشناسان پیش بینی می کنند برخلاف گمانه زنی ها اسرائیل نه در فاصله ی انتخابات نوامبر تا مراسم سوگند در ژانویه بلکه پیش از انتخابات نوامبر دست به حمله علیه تاسیسات نظنز می زند تا هر دو نامزد ریاست جمهوری در مقابل اقدام انجام گرفته مجبور به حمایت از اقدام اسرائیل باشند. گروهی نیز معتقدند چنین اقدامی بیشتر سویه ی فنی دارد تا سیاسی و بستگی به پیشرفت های اتمی ایران دارد.
البته بسیاری ابعاد چنین حمله ای را بسیارفاجعه بار توصیف می کنند.