جمهوریخواهان و دموکرات ها در کنگره ی آمریکا یکدست قصد بلوکه کردن توافقنامه ی همکاری هسته ای غیرنظامی آمریکا و روسیه را دارند. ۱۳ ماه مه دولت پرزیدنت بوش این توافقنامه ی پیشنهادی را برای قابل اجرا شدن به کنگره ارائه داد. معاهده موسوم است به توافقنامه ی ۱۲۳ چرا که مقررات و معیارهای اجرای آن در بخش ۱۲۳ قانون انرژی اتمی آمریکا قید شده است. کنگره ۹۰ روز فرصت برای بررسی توافقنامه دارد و اگر اقدامی انجام ندهد توافقنامه پس از ۹۰ روز کاری در مجلس نمایندگان و سنا بطور اتوماتیک قابل اجرا خواهد بود. اما، قانونگذاران قصد دارند با به رای گذاشتن قطعنامه ی ادوارد مارکی دموکرات در هر دو مجلس و کسب آرای دو سوم اعضا نه تنها قطعنامه را متوقف کرده بلکه امکان وتو را هم از پرزیدنت بوش سلب کنند. حتی اگر چنین نشود قانونگذاران تدابیری اندیشیده اند که کنگره ی فعلی، یعنی دوره ی یکصد و دهم، پیش از به پایان رسیدن مهلت نود روزه کار خود را به پایان برساند. در این صورت دوره ی نود روزه یکبار دیگر از شروع به کار دوره ی یکصد و یازدهم کنگره آغاز می شود. البته پرزیدنت بوش می تواند از فرصتی که کنگره در تعطیلات است برای امضای قانون استفاده کند اما، قانونگذاران برای مقابله با آن اختیارات هم تدابیری اندیشیده اند.
بر مبنای لایحه ی جدید تحریم ایران که چندی پیش در مجلس نمایندگان با ۳۹۷ رای موافق در برابر ۱۶ رای مخالف به تصویب رسید دولت بوش نمی تواند با کشوری که طرف همکاری هسته ای یا تسلیحاتی با ایران است قرارداد همکاری مشترک منعقد کند. قانونگذاران می گویند پیشتر به دولت بوش نسبت به عدم ارسال توافقنامه هشدار داده بودند. لایحه ی جدید تحریم ایران در سنا هم گرچه هنوز به رای گذاشته نشده اما امضای ۷۴ سناتور از ۱۰۰ سناتور را بر خود دارد و در واقع کمتر کسی است که صحبت از امکان تصویب توافقنامه ی همکاری هسته ای با روسیه را به توقف همکاری های روسیه در حوزه ی هسته ای و تسلیحات موشکی با ایران منوط نکرده باشد. مخالفت روسیه با سپر دفاع موشکی آمریکا در برابر تهدیدهای بالقوه ی موشکی ایران از دیگر دلایل مخالفت کنگره است.
مقامات دولت بوش معتقدند روسیه اخیرا همکاری بیشتری در هماهنگی بر سر تحریم ایران نشان داده و این توافقنامه می تواند اهرم های فشار بر روسیه برای تشدید تحریم ها علیه ایران را تقویت کند. موافقان طرح همچنین می گویند این همکاری زمینه ساز ایجاد یک بانک سوخت هسته ای مشترک آمریکا و روسیه خواهد بود و مبارزه ی دو کشور علیه تروریسم هسته ای را تحکیم می بخشد.
منتقدان می گویند رئیس جمهوری آمریکا باید به کنگره رسما تضمین بدهد که نسبت به تعهد روسیه به همکاری با آمریکا اطمینان کامل دارد و از آنجایی که چنین چیزی رخ نخواهد داد مخالفان معتقدند اتفاقا به تاخیر انداختن این توافقنامه است که می تواند اهرم فشار مناسبی بر روسیه برای تغییر سیاست هایش در قبال ایران باشد.
کار بر روی توافقنامه سال ۲۰۰۶ زمانی آغاز شد که ولادمیر پوتین، رئیس جمهوری وقت روسیه، عهد کرد همکاری های هسته ای اش را افزایش دهد.
جان رود، کفیل معاون وزارت خارجه در امر کنترل تسلیحات و امنیت بین المللی، در دفاع از این توافقنامه به قانونگذاران گفت این معاهده به تحکیم روابط آمریکا و روسیه می انجامد و توانایی های ما را در روبرو شدن با چالش های قرن بیست و یکم از جمله بحران انرژی تقویت می کند.
این توافقنامه بخشی از طرح پرزیدنت بوش برای ترویج استقاده از برنامه ی هسته ای صلح آمیز در جهان است. دولت بوش اخیرا وعده ی یک همکاری هسته ای به عربستان سعودی نیز داده و یک توافقنامه ای جنجالی همکاری هسته ای غیرنظامی با هند دارای سلاح اتمی امضا کرده است.
بسیاری از قانونگذاران این سیاست را بسیار خطرناک می دانند که روسیه ایران و آمریکا عربستان را به کشورهای هسته ای رقیب بدل کنند و معتقدند این روش خاورمیانه را به میدان یک مسابقه ی تسلیحاتی بدل خواهد کرد.
بر مبنای لایحه ی جدید تحریم ایران که چندی پیش در مجلس نمایندگان با ۳۹۷ رای موافق در برابر ۱۶ رای مخالف به تصویب رسید دولت بوش نمی تواند با کشوری که طرف همکاری هسته ای یا تسلیحاتی با ایران است قرارداد همکاری مشترک منعقد کند. قانونگذاران می گویند پیشتر به دولت بوش نسبت به عدم ارسال توافقنامه هشدار داده بودند. لایحه ی جدید تحریم ایران در سنا هم گرچه هنوز به رای گذاشته نشده اما امضای ۷۴ سناتور از ۱۰۰ سناتور را بر خود دارد و در واقع کمتر کسی است که صحبت از امکان تصویب توافقنامه ی همکاری هسته ای با روسیه را به توقف همکاری های روسیه در حوزه ی هسته ای و تسلیحات موشکی با ایران منوط نکرده باشد. مخالفت روسیه با سپر دفاع موشکی آمریکا در برابر تهدیدهای بالقوه ی موشکی ایران از دیگر دلایل مخالفت کنگره است.
مقامات دولت بوش معتقدند روسیه اخیرا همکاری بیشتری در هماهنگی بر سر تحریم ایران نشان داده و این توافقنامه می تواند اهرم های فشار بر روسیه برای تشدید تحریم ها علیه ایران را تقویت کند. موافقان طرح همچنین می گویند این همکاری زمینه ساز ایجاد یک بانک سوخت هسته ای مشترک آمریکا و روسیه خواهد بود و مبارزه ی دو کشور علیه تروریسم هسته ای را تحکیم می بخشد.
منتقدان می گویند رئیس جمهوری آمریکا باید به کنگره رسما تضمین بدهد که نسبت به تعهد روسیه به همکاری با آمریکا اطمینان کامل دارد و از آنجایی که چنین چیزی رخ نخواهد داد مخالفان معتقدند اتفاقا به تاخیر انداختن این توافقنامه است که می تواند اهرم فشار مناسبی بر روسیه برای تغییر سیاست هایش در قبال ایران باشد.
کار بر روی توافقنامه سال ۲۰۰۶ زمانی آغاز شد که ولادمیر پوتین، رئیس جمهوری وقت روسیه، عهد کرد همکاری های هسته ای اش را افزایش دهد.
جان رود، کفیل معاون وزارت خارجه در امر کنترل تسلیحات و امنیت بین المللی، در دفاع از این توافقنامه به قانونگذاران گفت این معاهده به تحکیم روابط آمریکا و روسیه می انجامد و توانایی های ما را در روبرو شدن با چالش های قرن بیست و یکم از جمله بحران انرژی تقویت می کند.
این توافقنامه بخشی از طرح پرزیدنت بوش برای ترویج استقاده از برنامه ی هسته ای صلح آمیز در جهان است. دولت بوش اخیرا وعده ی یک همکاری هسته ای به عربستان سعودی نیز داده و یک توافقنامه ای جنجالی همکاری هسته ای غیرنظامی با هند دارای سلاح اتمی امضا کرده است.
بسیاری از قانونگذاران این سیاست را بسیار خطرناک می دانند که روسیه ایران و آمریکا عربستان را به کشورهای هسته ای رقیب بدل کنند و معتقدند این روش خاورمیانه را به میدان یک مسابقه ی تسلیحاتی بدل خواهد کرد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر