Si Se Puede

در چشمان بسیاری اشک حلقه زده بود. زنانی که ماهها زندگی خودشان را وقف کمپین کرده و از این سو به آنسوی سرزمین پهناور آمریکا برای کاندیداتوری هیلری کلینتون تلاش کرده بودند امروز در برابر چشمان ناباورشان شنیدند که این بار نیز نه.
البته بر سقف شیشه ای ترکی عمیق انداخته شد. سقفی که به همت بیش از ۱۷ میلیون تن ترک بردارد با کمی فشار بیشتر فرو خواهد ریخت تا روزی نه چندان دور دنیا زنی را در ردای فرماندهی کل قوای بزرگترین قدرت اقتصادی، نظامی، و فرهنگی جهان ببیند.
مهمترین هشدار هیلری کلینتون به حامیان دلچرکین اش این بود که مبادا به طرف کمپین سناتور جمهوریخواه جان مک کین بروند؛ نکند گروهی سرخورده از شکست او تصور نکنند هشت سال جمهوریخواهان بر سر قدرت بوده اند حال نوبت دموکرات هاست پس اگر هم در خانه بنشینند اتفاقی نمی افتد.
« در چهل سال خدمت اجتماعی و سیاسی ام ده بار انتخابات ریاست جمهوری را به چشم دیده ام. از این ده بار تنها سه بار دموکرات ها پیروز شدند و ۲ دور آن هم مردی رییس جمهور شد که امروز این جاست (بیل کلینتون)... نباید گذاشت این فرصت تاریخی از دست برود و همه باید از صمیم قلب و جانانه تلاش کنیم تا بیستم ژانویه ۲۰۰۹ براک اوباما پا به کاخ سفید بگذارد... ما با هم تاریخ ساز خواهیم شد.» کلینتون این سخنان را به گروهی حدود ۲۰۰۰ تن از علاقمندانش گفت که در ساختمان موزه ی ملی در واشنگتن گردهم آمده بودند.
کلینتون با برشمردن ۴ سال خدمت مشترک با اوباما در سنای آمریکا، حدود ۱۶ ماه کمپین تاریخی، و ۲۲ مناظره ی تلویزیونی یا رادیویی رو در رو گفت نگاهی به زندگی اوباما نشان می دهد تا چه حد او خود را وقف مردم و خواست های آنها کرده است. بانوی نخست پیشین آمریکا گفت اوباما از حمایت همه جانبه، صریح و بدون ابهام من برخوردار است.
سناتور ایالت نیویورک رو به علاقمندانش کرد و با تکرار شعاری که کمپین اوباما از آن استفاده می کند گفت: بله ما می توانیم (Yes We Can)، بله ما می توانیم.
این شعار برگرفته از پیام های اتحادیه های کارگری لاتین است و اصل آن چنین است: Si Se Puede