بر مبنای قانون انرژی اتمی آمریکا مصوب سال ۱۹۵۴ قانونگذاران در کنگره ی آمریکا موظف اند برای تائید یا رد هر گونه توافقنامه ی استراتژیک اتمی دولت آمریکا با یک دولت خارجی قطعنامه ی مشترکی را در آغاز یک دوره ی شصت روزه ی بررسی توافقنامه ارائه کنند. کاخ سفید توافقنامه پیشنهادی همکاری غیرنظامی هسته ای آمریکا و روسیه را سیزدهم ماه مه در اختیار کنگره قرار داد اما، دوره ی شصت روزه ی بررسی کنگره از دیروز ۲۴ ماه ژوئن آغاز شد. هاوارد برمن، رئیس دموکرات کمیته ی امور خارجی مجلس نمایندگان آمریکا، که قطعنامه ی مشترک را باتفاق ایلیانا راس لتینن، عضو ارشد جمهوریخواه کمیته، ارائه کرده است و اخیرا جلسه ای برای رسیدگی به این توافقنامه برگزار کرد می گوید مساله ی پیچیده ای است استدلال های مناسبی در دفاع از توافقنامه و استدلال های خوبی هم علیه آن وجود دارد اما، تاکید می کند برای من مساله در یک پرسش مهم خلاصه می شود: آیا موافقت با این توافقنامه در جهت تلاش های ما برای توقف برنامه ی جنگ افزار هسته ای ایران قرار دارد؟ برمن می گوید هدف از ارائه ی قطعنامه ی مشترک نمایش مخالفت او تا زمانی است که دولت بوش به این پرسش درباره ی حیاتی ترین چالش پیش روی سیاست خارجی آمریکا پاسخ دهد.
دولت بوش معتقد است روسیه اخیرا همکاری نسبتا رضایت بخشی در مسیر تحت فشار گذاشتن ایران نشان داده است اما، مقامات دولت تا کنون حاضر نشده اند تعهدی نسبت به پیامدهای تصویب این توافقنامه بدهند. اگر قطعنامه ی مشترک برمن و راس لتینن مورد تائید دو سوم اعضای مجلس نمایندگان و سنا قرار نگیرد توافقنامه پس از ۹۰ روز بطور خودکار قابلیت اجرایی می یابد. با توجه به فرصت اندک پیش از تعطیلات تابستانی کنگره بررسی آن به پاییز موکول خواهد شد و احتمال دارد ترفندهایی برای به تعویق انداختن آن به دوره ی بعدی کنگره از سوی گروهی از قانونگذاران درنظر گرفته شود تا دوره ی شصت روزه بار دیگر از نو آغاز شود.
ادوارد مارکی، رئیس دموکرات کمیته ی استقلال انرژی در کنگره، که در همان روزهای نخست قطعنامه ی مخالفت جداگانه ای ارائه کرده بود معتقد است کانون نگرانی همکاری روسیه و ایران در چهار حوزه خلاصه می شود: خطر انتقال فناوری، دانش و مواد هسته ای؛ کمک ها به برنامه ی موشک های بالستیک؛ ادامه ی فروش قطعات لازم تولید جنگ افزار کشتار جمعی توسط شرکت های روسی علیرغم تحریم ها؛ و تحویل موشک های دفاعی پیشرفته ی تور ام یک. قانونگذاران علیرغم مخالفت گروهی از سناتورهای دموکرات توقف همکاری های روسیه و ایران را در لایحه ی جدید تحریم ایران منظور کرده اند.
سناتور دموکرات راس فاینگلد، عضو کمیته ی روابط خارجی و اطلاعات سنا، می گوید هر چند لایحه از حمایت گروه کثیری برخوردار است اما، انتظار می رود تغییراتی در آن اعمال شود. فاینگلد که از مدافعان حقوق بشر و در عین حال گسترش روابط دیپلماتیک با ایران است در پاسخ به این پرسش صدای آمریکا که درباره ی ایده ی گشایش یک کنسولگری یا دفتر حفاظت منافع در تهران و واقع بینانه بودنش در شرایط فعلی چه می اندیشد گفت درباره ی واقع بینانه بودنش باید فکر کند اما، معتقد است فکر بسیار خوبی است اگر بتوانیم بدون مصالحه بر سر اصول مورد نظرمان و امنیت افراد به آن برسیم.
ایران به یک توافق دیگر هسته ای آمریکا نیز گره خورده است.
امروز کمیته ی امور خارجی به ریاست گری اکرمن دموکرات نشستی برای بررسی آخرین تحولات درباره ی توافقنامه ی همکاری غیرنظامی هسته ای آمریکا و هند برگزار می کند. کنگره دولت بوش را تحت فشار گذاشته است تا از مانموهان سینگ، نخست وزیر هند، بخواهد به سرمایه گذاری در بخش انرژی ایران پایان دهد و مذاکرات احداث خط لوله ی انتقال گاز ایران، پاکستان و هند را متوقف کند. کنگره معتقد است شریان مالی تامین برنامه ی جنگ افزار هسته ای ایران از این طریق باید قطع شود. کارشناسان بعید می دانند با توجه به نزدیک شدن به پاییز، فصل داغ انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، تا روی کار آمدن دولت جدید در باره ی توافقنامه ی همکاری هسته ای با روسیه و هند در کنگره تصمیم مهمی اخذ شود.
هند از همکاری هسته ای با آمریکا راه اندازی نیروگاههای هسته ای متعدد نصیب اش می شود و از این طریق و خط لوله ی گاز ایران با توجه به افزایش روزافزون تقاضا برای سوخت های فسیلی در بازار جهانی در پی تامین نیازهای انرژی اقتصاد رو به رشد خود است.
دولت بوش معتقد است روسیه اخیرا همکاری نسبتا رضایت بخشی در مسیر تحت فشار گذاشتن ایران نشان داده است اما، مقامات دولت تا کنون حاضر نشده اند تعهدی نسبت به پیامدهای تصویب این توافقنامه بدهند. اگر قطعنامه ی مشترک برمن و راس لتینن مورد تائید دو سوم اعضای مجلس نمایندگان و سنا قرار نگیرد توافقنامه پس از ۹۰ روز بطور خودکار قابلیت اجرایی می یابد. با توجه به فرصت اندک پیش از تعطیلات تابستانی کنگره بررسی آن به پاییز موکول خواهد شد و احتمال دارد ترفندهایی برای به تعویق انداختن آن به دوره ی بعدی کنگره از سوی گروهی از قانونگذاران درنظر گرفته شود تا دوره ی شصت روزه بار دیگر از نو آغاز شود.
ادوارد مارکی، رئیس دموکرات کمیته ی استقلال انرژی در کنگره، که در همان روزهای نخست قطعنامه ی مخالفت جداگانه ای ارائه کرده بود معتقد است کانون نگرانی همکاری روسیه و ایران در چهار حوزه خلاصه می شود: خطر انتقال فناوری، دانش و مواد هسته ای؛ کمک ها به برنامه ی موشک های بالستیک؛ ادامه ی فروش قطعات لازم تولید جنگ افزار کشتار جمعی توسط شرکت های روسی علیرغم تحریم ها؛ و تحویل موشک های دفاعی پیشرفته ی تور ام یک. قانونگذاران علیرغم مخالفت گروهی از سناتورهای دموکرات توقف همکاری های روسیه و ایران را در لایحه ی جدید تحریم ایران منظور کرده اند.
سناتور دموکرات راس فاینگلد، عضو کمیته ی روابط خارجی و اطلاعات سنا، می گوید هر چند لایحه از حمایت گروه کثیری برخوردار است اما، انتظار می رود تغییراتی در آن اعمال شود. فاینگلد که از مدافعان حقوق بشر و در عین حال گسترش روابط دیپلماتیک با ایران است در پاسخ به این پرسش صدای آمریکا که درباره ی ایده ی گشایش یک کنسولگری یا دفتر حفاظت منافع در تهران و واقع بینانه بودنش در شرایط فعلی چه می اندیشد گفت درباره ی واقع بینانه بودنش باید فکر کند اما، معتقد است فکر بسیار خوبی است اگر بتوانیم بدون مصالحه بر سر اصول مورد نظرمان و امنیت افراد به آن برسیم.
ایران به یک توافق دیگر هسته ای آمریکا نیز گره خورده است.
امروز کمیته ی امور خارجی به ریاست گری اکرمن دموکرات نشستی برای بررسی آخرین تحولات درباره ی توافقنامه ی همکاری غیرنظامی هسته ای آمریکا و هند برگزار می کند. کنگره دولت بوش را تحت فشار گذاشته است تا از مانموهان سینگ، نخست وزیر هند، بخواهد به سرمایه گذاری در بخش انرژی ایران پایان دهد و مذاکرات احداث خط لوله ی انتقال گاز ایران، پاکستان و هند را متوقف کند. کنگره معتقد است شریان مالی تامین برنامه ی جنگ افزار هسته ای ایران از این طریق باید قطع شود. کارشناسان بعید می دانند با توجه به نزدیک شدن به پاییز، فصل داغ انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، تا روی کار آمدن دولت جدید در باره ی توافقنامه ی همکاری هسته ای با روسیه و هند در کنگره تصمیم مهمی اخذ شود.
هند از همکاری هسته ای با آمریکا راه اندازی نیروگاههای هسته ای متعدد نصیب اش می شود و از این طریق و خط لوله ی گاز ایران با توجه به افزایش روزافزون تقاضا برای سوخت های فسیلی در بازار جهانی در پی تامین نیازهای انرژی اقتصاد رو به رشد خود است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر